„Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht van Uw werken.”

Bijzonder is dat met deze zalen soms de wolken worden bedoeld. Dit zijn waterdeeltjes die van de aarde en de zee opstijgen. Deze dampen stijgen op in de hemel en lossen daardoor op. God beveelt ze in Zijn wijsheid om hierheen te gaan en hun rijke en verfrissende inhoud te verspreiden ten goede voor de mensen.

De wolken worden de vertrekken des Heeren genoemd: „Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen. De aarde wordt verzadigd van de vrucht van Uw werken” (Psalm 104:13). David beschrijft dit met zulke lieflijke woorden. Hij noemt dit de bezoeken en de voorzienige zorg van God. „Gij bezoekt het land en hebbende het begerig gemaakt, verrijkt Gij het grotelijks; de rivier Gods is vol water; wanneer Gij het alzo bereid hebt, maakt Gij hun koren gereed. Gij maakt zijn opgeploegde aarde dronken; Gij doet ze dalen in zijn voren; Gij maakt het week door de druppelen; Gij zegent zijn uitspruitsel. Gij kroont het jaar Uwer goedheid; en Uw voetstappen druipen van vettigheid” (Psalm 65:10-12). Dit is de nooit genoeg geprezen zorg van God. Zo bevochtigt Hij de aarde vanuit Zijn vertrekken. Als ons deze verfrissende buien onthouden zouden worden, zouden Gods voetstappen niet druipen van vettigheid, maar zou het vleeshuis al gauw slecht bevoorraad en leeg zijn en zou er geen melk meer in de melkschuur zijn.

William Huntington, 
predikant te Londen

(”Een gewillig volk door de liefde van Christus”, 1835)