Zo ontdekten de onderzoekers dat een vuilnisbelt in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires 28 ton methaan per uur uitstoot. Daarvan zijn de gevolgen voor het klimaat vergelijkbaar met die van 1,5 miljoen auto’s, aldus de wetenschappers. Ook in India en Pakistan stoten een paar vuilnisbelten meerdere of zelfs tientallen tonnen methaan per uur uit.

De onderzoekers kwamen de vuilnisbelten op het spoor door steden met veel uitstoot in kaart te brengen. Dat deden ze met TROPOMI, een geavanceerd meetinstrument van Nederlandse makelij dat op een satelliet is bevestigd. Onder andere Buenos Aires, Delhi, Lahore en Mumbai kwamen toen bovendrijven. Nader onderzoek wees uit dat de vuilnisbelten verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de uitstoot.

„Methaan is geurloos en kleurloos, dus het is moeilijk om te zien waar het lekt”, legt onderzoeker Bram Maasakkers uit. Maar volgens hem kan dat met satellieten wel. Hij noemt de vuilnisbelten laaghangend fruit. Met andere woorden: ze zijn een van de problemen in de klimaatcrisis die gemakkelijk zijn op te lossen.

„Je kunt bijvoorbeeld het GFT-afval scheiden en composteren zodat er veel minder methaan vrijkomt”, zegt Maasakkers. „En als je toch al het afval mixt, kun je alsnog het geproduceerde methaangas opvangen of affakkelen.” Wel wijst hij erop dat alleen het aanpakken van methaan niet voldoende is om de opwarming van de aarde ermee af te remmen.