In juli 2007 gingen mijn man en ik een week op vakantie naar Zwitserland. Toen we bij ons vakantiehuisje kwamen, werden we gastvrij ontvangen. We hadden er een fijn weekend, maar op maandag stond ineens de eigenaresse van het huisje, samen met een ander stel, aan de deur. Wat bleek: er was iets fout gegaan in onze planning en wij waren een week te vroeg. De andere mensen hadden voor deze bewuste week geboekt en zij wilden uiteraard graag in het huis verblijven. Daar stonden we dan met onze hond. Naar huis rijden was te ver en mijn man moest de week erna weer aan het werk. We wilden het eerst niet aan onze familie vertellen, omdat we dan niet meer voor vol zouden worden aangezien. Maar uiteindelijk hebben we het toch maar gedaan. Gelukkig had de zus van de eigenaresse van het huis nog een hut ergens in de bergen. Er zaten geen voorzieningen in, maar wij waren allang blij dat we onderdak hadden. De dochter van deze vriendelijke vrouw bracht ons naar de berghut, die vlak aan de Wägitalersee stond. Het bleek een geluk bij een ongeluk te zijn, want de omgeving van de hut was prachtig. We hadden er alleen een houtkachel en koud stromend water en we sliepen in een stapelbed, maar we hebben er fantastische dagen gehad. We leefden dicht bij de natuur en daardoor ook dicht bij God. Omdat we even afstand van alles wilden nemen, was het misschien wel goed om hier helemaal tot rust te komen en veel met elkaar te praten. Iedere ochtend hesen we de Zwitserse vlag. Daarna wandelden we in de bergen en zochten we naar edelweiss. Koeien lopen daar los door de bergweides, prachtig om te zien. Ook hebben we een dagje gevist in de Wägitalersee. ’s Avonds kookten we op de houtkachel. Dat werden eenpansgerechten, zoals macaroni, gebakken aardappels met een salade of soep met brood. Omdat de kachel erg heet werd, was het tot een uur of tien ’s avonds erg warm in onze hut. Gelukkig konden we in de avonden buiten zitten. We zouden graag nog een keer naar Zwitserland op vakantie gaan, maar voor onze kinderen vinden we het nu te ver rijden. Misschien gaan we er over een aantal jaren nog eens op vakantie. Dan zou ik graag een serieuze wandeltocht willen maken en naar de eeuwige sneeuw willen klimmen. De bergen hebben destijds in ieder geval veel indruk op me gemaakt.”

In Rapperswil aan de Zürichsee vind je het monumentale kapucijnenklooster.

Rondom de Wägitalersee kom je gegarandeerd tot rust. Ook kun je er bootjes huren voor een dagje waterplezier.

In de stad Zürich kun je naar hartenlust oude gebouwen bekijken, een hapje eten en genieten van het uitzicht over de Zürichsee.

Het stadje Rapperswil, aan de oever van het meer van Zürich, is zeker het bezoeken waard. In het stadje vind je het Kapuzinerkloster, dat in 1606 gesticht is. Het oude gebouw wordt nog steeds bewoond door monniken. Vanuit de abdij worden onder andere gebedskringen en verschillende cursussen georganiseerd. Het klooster is beroemd geworden om zijn rozentuin en de grot van Sint Antonius van Padua.

Een eind verderop, aan het uiteinde van de Zürichsee, vind je de stad Zürich. Het oude centrum bestaat uit schattige straatjes en winkeltjes met historische uithangborden. Aan de westkant van het oude centrum bevindt zich een pleintje. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over de stad en het meer. Als je een hapje wilt eten of wat wilt drinken zit je in het centrum goed. Het wemelt er van de restaurants, cafeetjes en terrasjes.

Voor de vakantiegangers die van bloemen houden, is de botanische tuin in Zürich een aanrader. Hier vind je zo’n 9000 verschillende soorten bloemen en planten. In drie glazen koepelvormige kassen worden een tropisch regenwoud en een droge woestijn nagebootst.

Houd je van delicatessen en vind je het leuk om te koken? Breng dan een bezoek aan de markthal Im Viadukt. Zoals de naam al doet vermoeden, is deze markthal gevestigd onder een historisch viaduct. Hier vind je volop streekproducten en kun je genieten van bijzondere gerechten.

Zürich is te groot om in één dag te verkennen. Boek eens een fietstour met een local. Zo doorkruis je de stad op een snellere manier en weet je zeker dat je geen bezienswaardigheden mist.

Bij de Wägitalersee komt bijna elke toerist aan zijn trekken. Het stuwmeer ligt 900 meter boven zeeniveau en wordt gevoed door omliggende bergbeekjes. De Wägitalersee is 1 kilometer breed en 5 kilometer lang. Het is in de zomermaanden een populaire plek onder wandelaars, fietsers en zwemmers. Mirjam: „Omdat onze berghut vlak bij het meer stond, hebben we veel van het mooie uitzicht kunnen genieten. Verder hebben we er een dagje gevist. Bij mooi weer is het ook een aanrader om een bootje te huren en over het meer te varen.”

De omgeving van de Wägitalersee leent zich goed voor een mooie wandeling. Om volledig rondom het meer te wandelen moet je 13 kilometer lopen. Onderweg kom je watervallen en een met water gevulde grot tegen.

Een andere wandeling leidt je, vanaf de stuwdam in Innerthal, langs de Schrähbachwaterval en een uitzichtpunt op de Gross Aubrig. Vanaf hier kun je het meer van Zürich in de verte zien liggen. Om dit punt te bereiken moet je in totaal ruim 700 meter klimmen, maar het uitzicht maakt dat meer dan waard.

Getrainde wandelaars met een goede conditie kunnen vanaf de stuwdam naar de Kletterhütte am Bockmattli wandelen. Deze tocht is 13,9 kilometer en er moet tijdens het lopen 970 meter geklommen en weer afgedaald worden. Degenen die deze uitdaging aandurven kunnen bij de Kletterhütte genieten van een drankje en een bijzonder uitzicht over de Wägitalersee en de omliggende bergen.