Het stel bivakkeert op dit moment in een vakantiechalet in Nederland. Na vele verblijfplaatsen in Frankrijk, Spanje en Portugal heeft het koppel een plek gevonden waar ze langer dan een paar maanden kunnen verblijven. „Ook wel even fijn”, geeft De Boer toe.

Na een aantal positieve oppaservaringen besluit het stel in 2012 het roer om te gooien. Ze verkopen hun woning in Leeuwarden en gaan fulltime aan de slag als huisoppassers. Ze komen onder meer rond van het geld dat ze verdienen met hun in 2013 opgestarte onderneming huizenoppassite.nl. Van den Haak: „Er waren niet zoveel Nederlandse websites op dat gebied. Zelf boekten wij bijvoorbeeld altijd via een Engelstalige internetpagina. Daarom besloten we om zelf iets te beginnen.”

Op de webpagina, die werkt als een soort marktplaats, bieden eigenaren hun woning en oppassers hun diensten aan. „Veel huiseigenaren hebben bijvoorbeeld honden, katten of paarden die verzorgd moeten worden tijdens hun vakantie. Of ze vinden het fijn als hun huis bewoond en hun tuin onderhouden wordt als ze weg zijn. Oppassers nemen die taak op zich en verblijven in ruil daarvoor gratis in het huis”, licht Van den Haak toe.

De huiseigenaar kan zo met een gerust hart op reis. Hij weet namelijk dat zijn planten niet slap hangen als hij terugkomt en dat zijn dieren de gewenste aandacht krijgen. „Andersom is het voor de oppasser een leuke manier om een andere omgeving te leren kennen en goedkoop vakantie te vieren”, vertelt De Boer.

Hun website heeft ruim vierduizend actieve leden. Die betalen 20 euro per jaar en hebben de mogelijkheid om een onbeperkt aantal matches tot stand te brengen. Van den Haak: „Aan het aantal bezoekers merken we dat huisoppassen echt in de lift zit. Daarnaast zien we ook een verschuiving. Waar je als oppasser vroeger je best moest doen om een leuk oppasadres te vinden, krijgen sommigen nu juist meerdere woningen aangeboden.”

Moestuin

Volgens De Boer zijn er meerdere oorzaken voor de stijgende populariteit aan te wijzen. „Er is bijvoorbeeld meer aandacht voor in de media.” En ook het feit dat alles steeds duurder wordt draagt eraan bij dat het concept in trek is. „Je hond tijdens je vakantie in een pension laten logeren is best prijzig. En een paar weken een vakantiehuisje huren ook. Bij huizenoppas sla je twee vliegen in een klap en zijn beide kampen goedkoop uit”, zegt Van den Haak.

Terug naar hun eigen oppaservaringen. Het paar geeft aan zich snel ergens thuis te voelen; iets wat niet onbelangrijk is als je meerdere keren per jaar verhuist. „We kiezen nu vaak voor plekken waar we minimaal een maand kunnen verblijven. Eerder deden we ook wel kortere periodes, maar dat is erg onrustig”, vertelt De Boer.

Zelf ervaren ze vooral de voordelen van het beheren van andermans huis, hoewel enkele nare ervaringen hen ook niet bespaard bleven. Van den Haak: „We kwamen een keer op een plek terecht waar we op vier honden moesten passen die zowel bang als agressief waren. Ze bleken niet gesocialiseerd te zijn. Daar hadden we onze handen vol aan.”

Ook het feit dat het stel geen eigen spullen heeft, los van dat wat in de dakkoffer past, ziet Van den Haak als een minpuntje. „Je leeft altijd met de spullen van een ander en daar doe je automatisch toch wat voorzichtiger mee.” Haar partner geeft aan het vooral jammer te vinden dat hij geen eigen moestuin kan beginnen.

Maar het positieve gevoel overheerst; al jaren. De Boer: „Het is gewoon zo’n avontuurlijk leven; het is altijd een verrassing waar we terechtkomen. We leven van de inkomsten uit onze websites en hebben bijna geen vaste lasten. We vinden het heerlijk om op dieren te passen en komen op de mooiste plekken.”

Passie

Dieren zijn volgens Inga de Ruiter de meest genoemde aanleiding voor huiseigenaren om op zoek te gaan naar een oppasser. De Ruiter is eigenaar van Holidaylink, een van de eerste Nederlandse bedrijven die met een landelijke oppascentrale begon. „Mensen hebben een kat of hond en willen toch graag op vakantie. Maar een huisdier meenemen op reis is vaak niet ideaal. Daarom brengen wij vraag en aanbod bij elkaar op onze website”, vertelt De Ruiter.

Daarnaast vinden veel van haar klanten het fijn als hun huis bewoond is tijdens hun afwezigheid. „De brievenbus wordt geleegd, de planten krijgen water en het huis is minder inbraakgevoelig”, somt De Ruiter de voordelen op.

Voordat de oppasser het huis van de oppasvrager voor meerdere dagen of weken gaat bewonen, spreken beiden van tevoren af. De Ruiter: „Tijdens zo’n gesprek wordt er gekeken of er een klik is. Het is belangrijk om een beetje op eenzelfde manier in het leven te staan. Stel je namelijk voor dat degene van wie het huis is heel netjes en de oppasser nogal een sloddervos is. Dan heb je een probleem.”

De ondernemer vindt het belangrijk dat beiden van een onbezorgde vakantie kunnen genieten. „Als iemand zich op zijn vakantieadres telkens afvraagt of het thuis wel goed zou gaan, is dat natuurlijk niet relaxed. Andersom is het ook vervelend als een oppasser zich opgelaten voelt om andermans spullen te gebruiken.” En wie toch per ongeluk die dure antieke vaas aan gruzelementen heeft gegooid en daar niet voor verzekerd is, kan altijd een beroep doen op het Garantiefonds van het bedrijf.

Het is essentieel om vooraf afspraken te maken over het verblijf, stelt De Ruiter vast. „Wij hebben een aantal formulieren waarin voorbeelden staan waar afspraken over gemaakt kunnen worden, bijvoorbeeld over het gebruik van de auto, het opmaken van de voorraad of het ontvangen van bezoek. Het is overigens volledig aan beide personen of en welke overeenkomst er gesloten wordt.”

De Ruiter hamert erop dat het verblijf kosteloos is en dat er van beide kanten geen betaling mag worden gevraagd. „Dat is natuurlijk de charme van dit concept. Hoogstens krijgt de oppasser een reiskostenvergoeding.”

Iedereen kan zich, tegen betaling van 70 euro per jaar, bij Holidaylink aanmelden als oppasser of oppasvrager. „Wij screenen niet, maar hebben een systeem waarbij mensen elkaar kunnen evalueren. Na een verblijf beoordelen oppasser en huiseigenaar elkaar en op die manier weten we of er klachten zijn”, vertelt De Ruiter. Die zijn er overigens bijna niet. „Maar zo’n tien per jaar.”