Flexibiliteit zit niet zo in zijn systeem: waar iedere weldenkende pedaalridder een kleine afwijking kan corrigeren door een keer linksaf en daarna rechtsaf te slaan, heeft de fietscomputer lang de tijd nodig om tot datzelfde inzicht te komen. Met als gevolg een aanhoudend gemor van fietser én fietscomputer.

Toch is Mio daarom nog niet afgeschreven. Het robuuste navigatiesysteem met wifi en gps zit namelijk boordevol functies. Je kunt knooppuntenroutes fietsen, ‘verrassingsroutes’ volgen en je eigen routes bijna van kilometer tot kilometer samenstellen. Een prettig, goed afleesbaar touchscreen dat tegen water (en een stootje) kan, brengt alles overzichtelijk bij elkaar. En dan zijn er nog mogelijkheden om je route online samen te stellen (wel zo gemakkelijk) en om je fiet­sactiviteiten bij te houden (handig om je resultaten achteraf te delen). Oh, en was de compatibiliteit met Strava (voor als je je sportactiviteiten wilt opnemen) al benoemd? Er zit dus best veel onder de motorkap van dat stevige computertje, dat ook nog eens een heel duurzame batterij blijkt te hebben.

Maar toch, improviseren is niet echt Mio’s ding. En soms begrijpt hij ook gewoon niet waar je naartoe wilt. Dan kiest hij een zandpad door het bos –volgens de stelling van Pythagoras is dat immers de kortste route– of kiest hij een achterafpad terwijl je gewoon door Apeldoorn-
Centrum wilt cruisen. Het leidt weleens tot frustraties. Want Mio lijkt het heft in handen te willen houden en verplaatst zich maar moeilijk in de activiteiten van de gebruiker.

Ga je voor een all-inclusive toeristische beleving en vind je het heerlijk om je langs ’s heren wegen te laten loodsen door een vasthoudende gids, dan heb je aan Mio echter een goeie. Vergeet niet om te genieten van de omgeving.