Zielig

Maar alléén op reis? En de bezorgde spreker leunt dan nog eens heel hard op dat ”één”, waardoor ik er snel van afzie om in discussie te gaan. Onbegonnen werk. Er was een tijd dat ik me door de sterke afkeuring van velen toch wel wat geneerde om te zeggen dat ik het juist heerlijk vind om alleen op pad te gaan. Maar die tijd ligt achter me. Al blijft het me boeien waarom mensen over dat alleen op vakantie gaan toch zo’n uitgesproken en afkeurende mening hebben. Zou er misschien sprake kunnen zijn van enige jaloezie? Omdat die stakker die alleen op reis gaat gedurende de hele trip met niemand rekening hoeft te houden? Nee, dan doe ik niet iedereen recht. Omdat er wel degelijk oprecht bezorgde mensen zijn onder de opponenten van het alleen reizen. Voor mezelf begint het genieten van dat alleen reizen echter al direct bij het ontbijt in het vakantiehotel. Het is niet netjes, ik weet het, maar ik mag dan graag wat rondkijken en begin al voorzichtig mensen bijnamen te geven. Want die lijkt sprekend op een verre neef en daar loopt iemand die wel een dubbelganger lijkt van een collega. In het hotel waar ik al jaren tijdens de vakantie verblijf –ook al iets wat van de publieke opinie niet mag, trouwens– is het officieel voor heren verplicht tijdens het diner een lange broek te dragen. Maar ook hier verwilderen de zeden, want de laatste jaren is een korte broek net over de knie ook toegestaan. Wonderlijk trouwens dat er voor dames geen kledingvoorschriften zijn, zolang ze niet in badpak de eetzaal betreden. Voor het ontbijt zijn er geen kledingvoorschriften en dat is te zien. Je snapt soms niet hoe sommige mensen zich in het openbaar durven te vertonen. Om het nog maar niet te hebben over de teksten die op veel floddershirts en strandhemden te lezen zijn. Verrast keek ik dan ook op toen er een oudere dame aan kwam lopen met op haar T-shirt in grote letters de naam ”Nashville” geschreven. Ik veerde op van m’n stoel omdat ik even dacht dat ze met dat shirt instemming betuigde met de Nasville-verklaring. Tot ik de rest van haar outfit zag. Een pubermeisje zou zich er nog voor schamen. Laat staan een bejaarde vrouw. Over zielig gesproken.

Zielig

Mens & samenleving | Column Wim van Egdom

RD.nl in uw mailbox?