Toen we hier een week of zes woonden, klopte op zondagmorgen een kennis op de deur: „Er is een generaal vermoord; beter om vandaag op je terrein te blijven.” De dagen erna blokkeerden opstandige jongeren de hoofdweg van onze stad met stenen en staken ze autobanden in brand. Opeens liepen allerlei mensen met stokken rond. Na een kleine week greep het leger in –we hoorden de geweerschoten op ons erf– en keerde de rust terug.

De maanden erna gebeurde zoiets nog twee keer: nadat een populaire zanger was vermoord, en nadat een oppositieleider een opruiend bericht op Facebook had gezet.

Ruim anderhalf jaar geleden begon er een burgeroorlog in het noorden van Ethiopië. Op zeker moment riepen regeringen wereldwijd hun burgers op om Ethiopië te verlaten: de rebellen zouden de hoofdstad zijn genaderd. Ook wij kregen een sms’je van de Nederlandse ambassade.

Op straat oogde alles rustig, maar uit ervaring wisten we hoe snel dit kon veranderen. Dus besloten we inderdaad te gaan – hopelijk tijdelijk.

Tijdens een bijeenkomst probeerden we dit besluit aan onze collega’s uit te leggen. Een jonge docente reageerde: „Als jullie ambassade zo’n bericht stuurt, dan begrijpen we dat jullie daarnaar luisteren. Tegelijkertijd, al die berichten in de media zijn gewoon rebellenpropaganda. Dus als jullie naar Nederland gaan, ga dan met een boodschap: Alles is hier veilig!”

Ze werd beloond met een warm applaus.

Een andere collega opperde dat ik het wel in de krant kon laten zetten: Ethiopië is een veilig land.

Tja… Maar ik begreep de gekwetstheid over hoe de wereld naar Ethiopië kijkt.

Twee dagen later waren we in Nederland. Van daaruit konden we onze school heel behoorlijk aansturen, dankzij videobellen via internet. Toch zat het ons niet lekker. Waren we niet te snel vertrokken? Niet te weinig solidair geweest?

De week erna trok de premier van Ethiopië, Abiy Ahmed, naar het front om zelf de strijd te leiden. En er werden geavanceerde drones ingezet, waarop de rebellen geen antwoord hadden.

Dus nog maar drie weken later vlogen we alweer terug naar Ethiopië – en in de loop der tijd bleek dat de goede keuze.

Nog steeds kampt het land met veel problemen, zoals in sommige gebieden grote droogte en overal gierende inflatie. In verschillende regio’s lijkt de onrust de laatste tijd weer toe te nemen, maar in Debre Zeit is de sfeer meestal gemoedelijk.

Dus meld ik het bij dezen alsnog, op gezag van de collega’s: Ethiopië is een veilig land!

Dat wil zeggen: in onze regio. Momenteel.