De Vraag: Onenigheid over zorg voor dementerende vader
Wij zorgen al jaren voor onze dementerende vader. De broers en zussen komen af en toe langs. Ze willen alleen meedenken over meer zorg als we pa binnenkort naar een tehuis doen. Hoe moeten we hiermee omgaan?
Open contact
Mantelzorger zijn is mooi. Het levert voldoening op, je kunt liefde geven, het kan zelfvertrouwen geven en passen bij je verantwoordelijkheidsgevoel. Het kan een doel geven in het leven en bijdragen aan waardering en contact. Mantelzorg kan worden ervaren als christenplicht of als roeping van God. Menigeen ervaart ook juist de kracht van God om dit te mogen doen.
De keerzijde is dat het zwaar kan zijn, zeker als je moeite hebt met het aangeven van grenzen. Het kan een enorm dilemma zijn tot hoelang je het vol kunt (of moet?) houden. Bidden om kracht, is nogal eens het advies. Hoe verhoudt zich dat met het aangeven van je grenzen? Dat geeft spanning.
Als je mantelzorger bent, moet je in de gaten houden dat je het emotioneel aan blijft kunnen, voldoende eigen activiteiten onderneemt en mensen hebt met wie je kunt praten. Nu lees ik uit je vraag dat je broers en zussen alleen mee willen praten over verdere hulp, wat denk ik inhoudt dat ze zelf niet mee willen helpen. Dat is pijnlijk voor je. Het lijkt erop dat je iets van een ander verwacht en dat die niets gaat doen. Wat doet dat met je? Ben je teleurgesteld of boos? Is er een open relatie met hen waarin je daar iets over kunt delen?
Is dit een punt dat al eerder speelde? Voel je je alleen staan in de zorg, die wellicht te zwaar dreigt te worden? Kun je dat tegen de ander zeggen, zonder dat er verwijten bij komen?
Je kunt een ander niet verplichten iets te doen. Je kunt een gesprek aangaan waarin je je wensen verwoordt, maar waarin je tegelijk ook open wilt staan voor wat de ander vindt. Mogen ze zeggen dat zij het niet zien zitten om jou te ondersteunen, om wat voor reden dan ook? Zijn er kleine deeltaken die ze wellicht nog wel willen doen?
Wat vind je ervan dat ze mee willen denken? Kun je dat waarderen of irriteert het je juist? Als er boosheid is die niet uitgesproken wordt, kan dat makkelijk leiden tot verbittering en verwijdering, wat extra pijnlijk is. Probeer het contact open te houden, daar heeft iedereen baat bij. Zelfs je vader, ook als hij dat niet eens zou beseffen.
Ellen Bouman, systeemtherapeut
