„Al bijna zes jaar werk ik als netwerkbegeleider bij stichting Ontmoeting in Heerhugowaard. Het is mijn taak om kwetsbare mensen met psychische of psychiatrische problemen die cliënt bij ons zijn te koppelen aan onze vrijwilligers. Velen van hen kampen met eenzaamheid en hebben het gevoel dat ze geen onderdeel meer zijn van de maatschappij. Anderen zoeken steun bij heel praktische dingen. Die willen bijvoorbeeld leren koken, hulp bij de administratie of samen met een vrijwilliger iets in de tuin doen.

Mijn werk is heel gevarieerd. Ik voer gesprekken met de cliënten om te ontdekken wie ze zijn en waar ze behoefte aan hebben. Daarna kijk ik in het vrijwilligersbestand of ik iemand kan vinden die bij hem of haar zou passen. Ik let dan bijvoorbeeld op de karakters. Voor een verlegen en wat teruggetrokken cliënt zoek ik iemand die zelf ook rustig is. Met die vrijwilliger heb ik ook een gesprek. Als ik denk dat het een goede match kan worden, overleg ik met de persoonlijk begeleider van de cliënt. Als die akkoord gaat, breng ik de vrijwilliger en de cliënt met elkaar in contact.

Ik spreek dus veel verschillende mensen en dat vind ik het leuke aan dit werk. Het is heel belangrijk dat cliënt en vrijwilliger beiden positief zijn over het contact. Onze vrijwilligers zijn heel gemotiveerd om iets voor hun naaste te betekenen. Dat kan al met een paar uurtjes per maand. We maken vooraf duidelijk afspraken met cliënten. Bijvoorbeeld over hoe vaak de vrijwilliger op bezoek komt.

We evalueren na een tijdje. Zo nodig stellen we de afspraken bij. Ik houd bij de vrijwilligers de vinger aan de pols. Het kan gebeuren dat het iemand te veel wordt; dan grijp ik in. Soms doe je als vrijwilliger een minder prettige ervaring op. Je staat bijvoorbeeld bij de cliënt voor de deur en die doet niet open. Dan probeer ik samen met de vrijwilliger na te gaan wat daarvoor de reden is. Of een cliënt met wie iemand samen boodschappen doet, zegt op een gegeven moment dat zijn geld op is. In zo’n geval is het wel fijn als je weet hoe je daarmee om moet gaan.

Heel mooi is het als ik zie dat mensen een band met elkaar krijgen doordat ze een tijdje samen optrekken. Ik ben dankbaar dat ik daaraan mag meewerken.”

Koppelen of helpen?

„Lastig. Ik merk dat ik vaak de neiging heb om zelf de handen uit de mouwen te steken. Maar uiteindelijk denk ik dat ik meer mensen kan helpen door vrijwilligers aan ze te koppelen. Vrijwilligers zijn altijd welkom. In de coronatijd zijn we er helaas een aantal kwijtgeraakt. Eerder hadden we er op onze locatie zo’n 25, nu zijn het er minder dan twintig. Nieuwe vrijwilligers proberen we te vinden via oproepjes in kerkbladen en op sociale media. Als zich vandaag vijftig mensen bij ons melden, kan ik ze allemaal plaatsen. Met een collega geef ik de vrijwilligers een basistraining van twee avonden. Dat is een stukje toerusting voor hen. Daarnaast kunnen ze verdiepingstrainingen volgen. Soms help ik zelf mee, bijvoorbeeld als we met een groepje iemand verhuizen. Dan sjouw ik ook met meubels. Heel fijn om dat met elkaar te doen.”

Christelijk of niet?

„Dit werk doen als christen samen met christelijke vrijwilligers heeft voor mij echt toegevoegde waarde. Mooie dingen kan ik met hen delen. In moeilijke situaties kunnen we met en voor elkaar bidden. En wat de cliënten aangaat, misschien kan ik de contacten die ik met ze heb vergelijken met het planten van zaadjes. Er is wel eens iemand die vraagt waarom wij met die vrijwilligers zo veel tijd voor hen beschikbaar stellen. Dan zeg ik: God heeft me geleerd dat jij waardevol bent.

Dit is een van de weinige plekken in Noord-Holland waar een christelijke organisatie hulp aanbiedt. Maar we hebben christelijke en niet-christelijke cliënten. Voor mijn werk maakt dat geen verschil. We zijn er niet om te evangeliseren. Als een cliënt pastorale bijstand vraagt, kijken we of een van de kerken dat kan oppakken.”

Keus of leiding?​

„Bijna zes jaar geleden raakte ik mijn baan kwijt, omdat de winkel waar ik werkte failliet ging. Toen heb ik gebeden: Heere God, wilt U mij duidelijk maken wat Uw weg met mij is? In ons kerkblad –ik ben lid van de christelijke gereformeerde kerk vrijgemaakt in Broek op Langedijk– viel mijn oog op een klein zinnetje met deze vacature. Dat was voor mij het antwoord waar ik op wachtte. Het is heel bijzonder dat ik hier zelf cliënt ben geweest. Zo’n 25 jaar geleden heb ik hier een jaar gewoond. Ik kan het appartement zo aanwijzen. Later ben ik uitgestroomd en weer zelfstandig gaan wonen. Cliënten lopen soms met frustraties rond. Ze vinden het moeilijk dat ze afhankelijk zijn van anderen of dat ze niet lijken te passen in de maatschappij. Soms schamen ze zich daarvoor. Door mijn ervaring van destijds begrijp ik dat.”

Zelf ook enthousiast over je werk? Meld je dan aan via vrijdag@refdag.nl