Haar echte naam houdt de vijftiger voor zich. Geworteld in de reformatorische gezindte schaamt ze zich voor de echtscheidingen. Twee keer bleef ze alleen met haar kinderen achter. „Ik weet dat het niet mag en heb het ook niet gewild. Maar de tweede keer heb ik echt moeten vluchten.”

Tot het jaar 2000 lijkt het leven voor haar rooskleurig. Ze heeft een goede parttimebaan op hbo-niveau in de zorg en samen hebben ze vier kinderen. Tot het moment komt dat ze van haar eerste man scheidt. Ze bezitten een fraaie koopwoning in Midden-Nederland. Ze ziet op die gebeurtenis niet meer in wrok terug. „Ik kon er blijven wonen en hij had het goed geregeld. Maandelijks ontving ik een alimentatie van –toen nog– 2000 gulden.”

Enkele jaren daarna komt ze via een date in contact met Kees. Hij is weduwnaar, heeft drie kinderen en is afkomstig uit Noord-Nederland. Een jaar later trouwen ze in gemeenschap van goederen. „Hij is in die tijd heel aardig en ik koesterde geen argwaan. Hij bezat een koopwoning en op zijn rekening stond een bedrag van 30.000 euro. Zei hij. Ik heb dat niet gecontroleerd. Zelf bezat ik 20.000 euro. We verkochten beiden ons huis en schaften een woonboerderij aan, ver buiten de Randstad.”

Spuug

Pas jaren later blijkt dat de financiering van de boerderij te hoog is, ook omdat de hypotheekadviseur –een goede kennis van Kees– er zelf geld instopt. In 2004 is de verhuizing. Ze gaat in haar nieuwe woonomgeving opnieuw in de zorg aan de slag. Dan komt er een moment dat Julia voor de eerste maal de post van haar echtgenoot opent. „Ik viel van de ene verbazing in de andere. Een schuld hier en een schuld daar, aanmaningen en achterstanden.” Kees wordt woedend als hij merkt dat de aan hem geadresseerde brieven zijn geopend. „Hij spuugde me in mijn gezicht en was gewelddadig. Veel vaker was hij agressief. Op de zolder bewaarde hij zijn administratie. Toen ik eens daarin een kijkje probeerde te nemen, werd hij nog bozer. Er werd een stalen brandkast aangeschaft.”

Ook maatschappelijk gaat het niet van een leien dakje. Gaandeweg wordt Julia duidelijk dat haar man gameverslaafd is. „Hij zat doorlopend achter zijn computer of te roken onder de afzuigkap. Werken deed hij als zzp’er slechts af en toe een beetje. Uit de zondagse kerkgang haalde ik mijn kracht, maar moest ik ook alleen doen. Hij ging niet meer mee.”

Het verbale en soms fysieke geweld in huis leidt ertoe dat ze met de jongste kinderen in 2007 enkele maanden in een vakantiehuisje verblijft. „Het was een ondraaglijk huwelijk, maar uit angst durfde ik niet weg te gaan. Zijn kinderen waren inmiddels de deur uit, enkele van mijn kinderen volgden in de jaren daarna. Nadat tijdens een ruzie mijn jongste verbaal werd aangepakt, was voor mijn dochter en daarmee ook voor mij de maat vol en ben ik in februari 2012 naar een vakantiewoning gegaan. Vervolgens heb ik in de buurt een woning gehuurd, maar hij weigerde alle medewerking. Uiteindelijk ging ik terug naar mijn geboorteplaats. Ik kon daar een appartementje huren en gelukkig direct aan de slag bij een huisartsenpraktijk. De scheiding is juridisch doorgezet en ik was eindelijk veilig.”

Moedeloos

Al is de breuk definitief, aan Kees is ze dan nog strak financieel verbonden. „Hij weigerde de boerderij te koop te zetten, terwijl ondertussen alle schulden zich opstapelden of konden opstapelen. Dat wist ik natuurlijk niet. Het was ook de tijd dat de woning minder zou opleveren dan het hypotheekbedrag.”

Het wordt een lange tocht langs advocaten en banken. De dossiers groeien aan tot vuistdikte. „Maar niemand kon iets beginnen. Er was een beleggingsdepot bij de hypotheek. Daaruit werd de rente betaald, waardoor er geen achterstanden ontstonden en voor de bank alles volgens afspraak verliep. Kees ging bovendien tegen ieder besluit in beroep. Gas, water en licht betaalde hij soms lange periodes achtereen niet. Zijn verslaving eiste hem op. Daardoor was er beslag gelegd op de boerderij. De alimentatie die mij was toebedeeld, kreeg ik niet. Die was vorig jaar al opgelopen tot een bedrag van rond de 160.000 euro. Ik was vaak moedeloos, maar had gelukkig ook momenten dat ik God dankbaar was voor wat Hij me gaf. Een appartementje en de gezondheid om mijn werk te doen. Dagelijks manna, zo heb ik het mogen zien. Dat hield me op de been. Ik bleef werken voor de kost. Dat lukte door bepaalde zaken als het ware te blokken en altijd maar door te zetten.”

In 2021 krijgt ze het aanbod haar appartement te kopen. „Ik kreeg tot januari de tijd, maar kon het natuurlijk financieel niet opbrengen. De huizenprijzen waren inmiddels flink gestegen, maar de hele kwestie uit het verleden hing als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Ik vreesde ieder moment in de schuldsanering te belanden. Om dat te voorkomen, legde ik iedere overgebleven cent opzij.”

Emoties

In datzelfde jaar spreekt ze Bert Kunst, een oude bekende. Hij blijkt als maatje werkzaam te zijn bij Maatje Vijfheerenlanden, locatie van Vereniging SchuldHulpMaatje Nederland, en accountmanager bijzonder beheer bij een bank. Samen met Henri Wijnmaalen, eerder ook werkzaam in de financiële sector, SGP-raadslid, maatje en bestuurslid van Maatje Vijfheerenlanden, zet hij zich in voor het oplossen van het ingewikkelde probleem. „Wij kregen een volmacht om te onderhandelen en gelukkig bleek de ex-man van Julia te bewegen om namens hem te laten onderhandelen door zijn eerdere hypotheekadviseur. Met tussenpartijen geef je emoties minder kans. We hebben alle betrokken banken gebeld, ons verdiept in de dossiers en diverse gesprekken gevoerd. Opvallend genoeg kregen we al spoedig beweging in de kwestie”, aldus Wijnmaalen.

Dankzij de gestegen huizenprijzen blijft een forse restschuld achterwege. De boerderij kan worden verkocht voor ruim 4 ton. Een nieuw bod, enkele maanden later, valt nog hoger uit. Er blijkt 40.000 euro over te blijven. Wel moet Julia afzien van haar alimentatietegoed, dat is opgelopen tot 160.000 euro. De veertig mille blijkt precies genoeg te zijn als aanvulling op het hypotheekbedrag voor de aankoop van haar appartementje. „Echt een wonder”, meent ze. Het is nu alweer maanden geleden dat alles, inclusief pensioenaanspraken, werd ontkoppeld, maar ze kan het nog nauwelijks geloven. „Negen jaar leefde ik in spanning, soms iedere dag. ik had tot januari dit jaar de tijd om mijn flat te kopen, het was exact genoeg. Daar ben ik Maatje Vijfheerenlanden, maar bovenal God dankbaar voor.”

De namen van Julia en Kees zijn in werkelijkheid anders.

uitdeschulden.nu

schuldhulpmaatje.nl