Op 18 december 1980 werd de Abortuswet in de Tweede Kamer aangenomen. Elk jaar worden sindsdien meer dan 30.000 kinderen gedood door abortus. De stichting Schreeuw om Leven houdt jaarlijks op die dag de Mars voor het Leven. De mars van dit jaar is ook het begin van een nieuwe campagne voor de afschaffing van abortus.

Om een uur ’s middags is het verzamelen op het Beursplein bij de Beurs van Berlage. Drs. L. P. Dorenbos, voorzitter van de stichting, is ruim voor de tijd aanwezig om de mensen te begroeten. Het weer lijkt gunstig te blijven. De enige neerslag die er valt is de kunstsneeuw van een kerstboom op het plein.

Het is na enen als de mensen, gewapend met tekstbordjes, zich in beweging zetten. Voorop loopt Dorenbos met J. de Bruin, voorzitter van Christenen voor de Waarheid, die de mars leidt. Erachter mensen met een spandoek met daarop de woorden: ”Mars voor het leven” en daarachter komt de rest.

De groep trekt veel bekijks op het drukke Damrak en bij het passeren van de Dam. Nieuwsgierigen laten zich een folder in de hand stoppen. Er zijn er ook die het hoofd afwenden. Van agressie is geen sprake. De grootste drukte komt bij het passeren van de Kalverstraat. Winkelende mensen blijven zowaar even wachten.

Doel van de mars is het Spui, waar de groep zich in een cirkel opstelt om liederen te zingen. Een geluidversterker, speciaal uit Groningen meegenomen, zet het geheel luister bij. „Omdat Hij leeft ben ik niet bang voor morgen”, „U zij de glorie, opgestane Heer”, „Welk een vriend is onze Jezus” en het „Ere zij God” klinken over het Amsterdamse plein.

Een passerend stel kijkt even opzij. Voordat ze om de hoek verdwijnen kijkt zij nog een keer achterom. Groepsleden delen folders uit.

Een groep van vier meiden raakt in gesprek met de folderaar. Nee, voor zichzelf zouden ze geen abortus willen, maar om het aan anderen te verbieden? ”Abortus is moord”, komt wel erg hard over. „Het kind leeft toch niet echt? Stel je voor dat je je opleiding niet kunt afmaken!” Er komen anderen uit de groep bij staan. Het gesprek verandert.

„Geef je hart aan Jezus.”

„Hoe kom je in contact met Jezus?” is de reactie.

„Je moet je zonden wegdoen.”

„Wat zijn zonden?”

„Liegen is een zonde.”

„Echt?”

De meiden staan er nog als de groep vertrekt naar de Keizersgrachtkerk, waar CU-Kamerlid mr. A. Rouvoet zal spreken. De ongeveer 200 marsdeelnemers passen mooi in de kerk.

„U bent een levend getuigenis dat de strijd nog niet gestreden is”, vindt Rouvoet. „De thema’s van het leven zijn niet alleen thema’s van de jaren zeventig. Van late abortus naar vroege euthanasie is maar een klein stapje.”

Spreekt Rouvoet over een Gideonsbende, Dorenbos heeft het over een meerderheid. „Wij zijn in de meerderheid. God is de meerderheid.”

Bemoedigd verlaten de mensen het kerkgebouw. Een aantal moet zich haasten om ’s avonds op tijd te zijn voor de maandelijkse nachtwake bij verschillende abortusklinieken. Hun zaterdagavond zal gevuld zijn met bidden, bijbellezen en spreken met voorbijgangers, terwijl het licht van hun fakkels de duisternis rondom de klinieken zal verdrijven.