„Maar zij zijn wederspannig geworden en zij hebben Zijn Heilige Geest smarten aangedaan; daarom is Hij hun in een vijand verkeerd, Hij Zelf heeft tegen hen gestreden.”

Wat volgt er nu? Hij vergaf hun zonde? Hij sloeg het niet hoog aan? Hij zag door de vingers? Hij sprak: Het is nu eenmaal zo, Ik weet wat maaksel zij zijn? Nee! Het heet: „daarom is Hij hun in een vijand verkeerd; Hij Zelf heeft tegen hen gestreden.” Dat ”wederspannig worden” en ”smarten aandoen” is volkomen hetzelfde woord als het ”bedroeven” dat de apostel gebruikt. Het Griekse woord dat met ”bedroeven” vertaald wordt, vindt men in de Griekse vertaling van Mozes en de profeten zeer dikwijls voor ”verontwaardigen”, ”verbitteren”, ”vertoornen”, ”iets stinkends uitrichten voor Zijn ogen”, ”Hem versmaden”, ”geringschatten” en dergelijke. De apostel Paulus echter bedient zich, naar de wijsheid die hem God gegeven heeft, van een zachte uitdrukking, doordat hij niet zegt „verbittert niet”, maar „bedroeft niet”. Doch daarop hebben wij goed te letten: juist waar zulke zachte uitdrukkingen gebruikt worden, zijn zij dikwijls zeer scherp en zeggen honderdmaal meer dan men meent. Hij zegt ook niet „gij bedroeft Hem” maar: „bedroeft Hem niet.” Waar hij dit echter zegt, hebben de hoorders in zich te zien en te bedenken dat hij ons dit niet zou zeggen wanneer wij het niet deden. De Heilige Geest bedroeven wil zeggen de Heilige Geest Gods Persoonlijk bedroeven of Hem bedroeven in de Zijnen. Het betekent dat men de Geest Gods bedroeft Die in de gelovige is, en ook de gelovigen bedroeft.

H. F. Kohlbrugge, 
predikant te Elberfeld

(”Schriftverklaringen”, 1886-1906)