„En die deze wereld gebruiken, als niet misbruikende; want de gedaante van deze wereld gaat voorbij.”

De vreugde van een goddeloos mens is van een mindere soort. Hij vermaakt zich meer in koren, wijn en olie, in rijkdom, wellust en eer, in spijs en drank. Hij wil liever zijn geestelijke en hemelse vreugde verlaten dan zijn vrienden en wereldse vermaken. Herodes vermaakte zich wel in het woord dat Johannes de Doper predikte, maar nog meer in zijn minnares Herodias. Toen hij beproefd werd, verkoos hij liever dat Johannes onthoofd werd dan dat hij Herodias verlaten zou. De steenachtige aarde scheidt eerder van al haar geloof en vreugde wanneer er verdrukking oprijst, dan dat zij haar staat en leven verliezen zou. Zoals de godzaligen zich verblijden in de wereldse dingen, alsof zij zich niet verblijden na Paulus’ les (1 Korinthe 7:30), zo verblijden zich de goddelozen in geestelijke dingen, alsof zij zich niet verblijden. Al de vogels die konden vliegen en zwemmen werden naar de oude wet onrein geacht. De goddeloze vliegt menigmaal zeer hoog in geestelijke dingen, maar hij wil zich ook baden en zwemmen in vleselijke vreugde. Zijn hart is meer genegen tot wereldse verhogingen en lichamelijke vermakingen, dan tot hemelse dingen. Dit is een teken dat hij een onrein christen is en dat zijn vermakingen in God en Zijn Woord niet oprecht zijn, omdat het niet zijn uitstekende vermakingen zijn. Het is een krachtige en zielsvertroostende vermaking, vol van leven, kracht en werkzaamheid.

Edmund Calamy,
predikant te Londen

(”De ark van de vromen”, 1658)