Het Madurodam van de Nederlandse Antillen.

Altijd gedacht dat de hoogste berg van Nederland in Limburg lag? Fout. Mount Scenery op Saba is het hoogste punt van het Koninkrijk der Nederlanden: 870 meter.

Naar de top is precies 1064 treden. Mooi uitzicht is niet gegarandeerd. De top van het Koninkrijk is nogal eens in nevelen gehuld. Koningin Beatrix schijnt ooit de berg te hebben bedwongen. Waren ze water voor haar vergeten. Toen dronk ze uit een colafles.

Nergens is de bult vlak, behalve in The Bottom, een van de vier dorpen op Saba. Klein Zwitserland zonder de sneeuw, zeggen ze op het eiland. Grapjassen. Zelfs in de winter wordt het ’s nachts niet kouder dan 23 graden Celsius.

Saba is vier dorpen, wat faciliteiten voor duikers, een luchthaven (met de kortste start- en landingsbaan ter wereld) en een weg. Met talloze haarspeldbochten. De weg is in 1947 door de bewoners zelf aangelegd van beton. Dit tegen de nadrukkelijke adviezen van Nederlandse ingenieurs in, omdat die meenden dat de aanleg een onmogelijkheid was. Nu is Saba trots op zijn eigen Chinese Muur.

Criminaliteit kent het eiland niet, de twee cellen in het politiebureau worden verhuurd voor bed & breakfast. Eddie Peterson woont al 39 jaar op het eiland en heeft de achterdeur van zijn huis nog nooit op slot gedaan.

Zijn er dan helemaal geen nadelen aan wonen op Saba? Jawel. De medische zorg en het onderwijs. Een verstuikte voet en een gebroken arm gaan nog net. Voor zwaardere ingrepen is er Sint Maarten, Curaçao of nog verderop: de Verenigde Staten of Nederland. Datzelfde geldt voor de scholen.

Terwijl de kennis dichtbij is. Een prachtig onderhouden medische faculteit trekt 300 voornamelijk Amerikaanse studenten naar de lavabult in de Caraïbische Zee. Studeren onder de tropenzon en geld in het laatje voor Saba.

Het eiland is benauwend. Strand is er niet en de ruim 1000 inwoners vallen uiteen in twee gemeenschappen, blank en zwart, die nauwelijks sociaal contact hebben. De zwarten wonen in de twee laagst gelegen dorpen, de blanken in de hoogste twee dorpen, alle verbonden door die ene weg.

Ooit was op dit piepkleine eiland het rijbewijstoerisme populair. Er is op Saba maar één weg, zodat iedere Europese Nederlander er kan slagen voor zijn rijexamen. Saba, en ook Sint Eustatius, profiteerden een tijdje van mensen die deze mogelijkheid benutten, totdat Den Haag er een stokje voor stak.

„Iedere Hollander die met pensioen gaat en rustig wil wonen is welkom”, zegt Peterson op weg naar het vliegveld. Eén maar: „Boeven hoeven we niet.”