Kreukniet (1894) belandde in het ‘Oranjehotel’, het huis van bewaring, in Scheveningen nadat de Duitsers hem op 8 oktober 1944 hadden gearresteerd voor het drukken en verspreiden van illegale lectuur. Daarna verdween hij spoorloos. Volgens het dodenboek van het Oranjehotel overleed hij 28 oktober 1944 aan longontsteking en pleuritis. Maar volgens onderzoek van de Bergings- en Identificatiedienst van de Koninklijke Luchtmacht klopt dat niet en is hij om het leven gebracht door een vuurpeloton.

Het lichaam werd in 1947 opgegraven uit een groepsgraf met negen personen op de Waalsdorpervlakte en is toen naar het militaire identificatiecentrum in Leusden gebracht. Destijds was niet vast te stellen om wie het ging, maar in het opgravingsrapport staan volgens Defensie wel aanwijzingen zoals een kunstgebit en een overhemd met een winkelmerkje van een kledingzaak dichtbij het huis van Kreukniet. Omdat identificatie niet lukte, werden de overblijfselen in Leusden begraven als ‘onbekende Nederlander’. De stoffelijke resten kregen in 2012 een plaatsje op het Nationaal Ereveld Loenen.

Ongeveer dertig mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitse bezetter op de Waalsdorpervlakte om het leven zijn gebracht, zijn nog niet geïdentificeerd, aldus Defensie. Zij liggen naamloos begraven op onder meer het Nationaal Ereveld Loenen. Kreukniet werd geïdentificeerd omdat een achterneef onlangs DNA afleverde. De Bergings- en Identificatiedienst van de Koninklijke Luchtmacht (BIDKL) roept nabestaanden van andere nog niet-geïdentificeerde slachtoffers van de Waalsdorpervlakte die zich nog niet hebben gemeld op om contact op te nemen en DNA af te staan.