Reden voor de Duitse inval in de Sovjet-Unie in 1941 was Hitlers dorst naar Lebensraum voor zijn Übermenschen. Joden, communisten en Slavische volkeren moesten als Untermenschen het veld ruimen. Bovendien wilde de Führer de beschikbaarheid van graan, gas en olie veiligstellen. Operatie Barbarossa heette de inval, genoemd naar keizer Frederik I Barbarossa, medeorganisator van de derde kruistocht in de 12e eeuw. Zag Hitler deze Vernichtungskrieg als heilige oorlog…? Hoe zit dat met Poetins bevrijdingsoorlog nu en Kirills zegen…?

De populariteit van de Russische president groeit onder eigen volk sinds de inval, zo wordt beweerd. Een bekend fenomeen in oorlogstijd. Een volk stelt zich op achter zijn leider. Daarvoor is goed georkestreerde –lees: gemanipuleerde– nieuwsvoorziening onmisbaar.

Dat bewijst de in 2007 verschenen vuistdikke bundel ”Briefe an Hitler”, een volk schrijft zijn leider. Hoe populairder Hitler werd, hoe meer brieven hij ontving. Voor sommigen was hij de personificatie van het kwaad, voor veel anderen een geschenk uit de hemel, de oplossing voor alle problemen die ontstonden na de Eerste Wereldoorlog en de val van het keizerrijk. Met het verstevigen van zijn positie nam de kritiek in de brieven af. Geen wonder, men wist in de rijkskanselarij wel raad met critici. Velen zagen in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog in Hitler de verlosser die Duitsland na alle vernederingen die het Verdrag van Versailles in 1919 bracht, terug zou voeren naar grote hoogte. Eerst leek het ook die kant op te gaan. Maar de ondergang van het droomrijk naderde en de verlosser viel van zijn voetstuk, land en volk meeslepend in zijn val. De gebundelde brieven geven een blik in de ziel van een misleid volk en de in beslag genomen archieven leverden bewijzen voor gepleegde Duitse oorlogsgruwelen. Wat zal nog eens openbaar komen als de Russische en de Oekraïense archieven opengaan, om maar te zwijgen van de dag waarop God de archieven opent (Openb. 20:12)?