Ossig was na het uitbreken van de oorlog vijf weken in Oekraïne om samen met driehonderd collega’s uit diverse landen, onder wie ook veel artsen uit Oekraïne, medische en humanitaire hulp te bieden aan de plaatselijke bevolking. Dat ging vooral om mensen die niet in staat waren om via de ziekenhuizen geholpen te worden en om mensen met aandoeningen als astma, diabetes, hoge bloeddruk en hiv.

Ondanks de verminderde dreiging is er volgens Ossig nog altijd schrik onder de bevolking. „Mensen hebben weer wat meer bewegingsvrijheid, maar dat wil nog niet zeggen dat de toestand weer normaal is in de grote steden van Oekraïne. De bevolking leeft nog altijd in angst na de Russische aanvallen op de steden.”

Het werk van Ossig was vooral psychologisch lastig. „Het was voor mezelf erg moeilijk en emotioneel. Met name de situatie op de metrostations in de steden Kiev en Charkov, waar mensen met angst voor hun leven schuilden voor de Russische bombardementen viel me zwaar.” Zorgen zijn er bij AzG ook voor de gebieden waar nog hevig gevochten wordt en waar het te gevaarlijk is om hulp te bieden, zoals Marioepol.

De artsen en medewerkers van AzG hebben volgens Ossig de beschikking over voldoende medische hulpmiddelen. De organisatie heeft een groot distributiemagazijn in de westelijke stad Lviv en opende daarna meer opslagplaatsen op andere plaatsen in het land. Volgens de hulporganisatie heeft Oekraïne ook na de Russische aanvallen nog een „robuuste zorginfrastructuur die op indrukwekkende wijze de problemen te lijf gaat.”

De afgelopen periode zijn, vooral via het spoor, zo’n 225 ton medische hulpmiddelen en andere goederen aangevoerd in Oekraïne. De treinverbindingen zijn door de hulporganisatie ook gebruikt om tientallen gewonden uit Loehansk en Donetsk te vervoeren naar veiliger oorden. „Er zijn wel enkele sporen beschadigd, maar deze infrastructuur is op veel plaatsen nog bruikbaar en van onschatbare waarde,” aldus Ossig.