„We weten niet precies hoeveel zwangere vrouwen onze kant op komen, maar feit is dat ze gaan komen”, zegt een woordvoerster van het CPZ. Hoeveel zwangere Oekraïners nu al hier zijn, weten de partijen niet. De organisaties proberen daarom zoveel mogelijk de zorg voor te bereiden en toegankelijk te maken. „De informatie is er al, nu moeten we ervoor zorgen dat die bij de zwangere vrouw terechtkomt.” Daarvoor overleggen de organisaties ook met expertisecentrum Pharos, dat ervaring heeft met gezondheidsinformatie overbrengen aan mensen die een andere taal spreken.

Verloskundige en bestuurslid van de Federatie van VSV’s Marije Droogendijk beaamt dat het belangrijk is om de folders en andere informatie te vertalen in het Oekraïens. „Kraamzorg is een onbekend begrip daar”, zegt Droogendijk, die zelf vooralsnog één zwangere Oekraïense geholpen heeft. „Je moet goed uitleggen op welke signalen een vrouw moet letten tijdens de zwangerschap.”

Mensen willen volgens Droogendijk vooral ook weten hoe de zorg financieel geregeld is. „Daarnaast vragen Oekraïners of ze hun medische gegevens wel weer mee krijgen, zodra ze teruggaan naar Oekraïne. Al wordt het bij sommige mensen nu ook duidelijk dat ze niet zo snel meer terug kunnen naar hun land.”

Een tolk ging mee bij het bezoek van Droogendijk aan een vrouw die twaalf weken zwanger is en nu in de noodopvang woont. „Er is een flinke taalbarrière. De tolk wordt niet vergoed in de geboortezorg en dat zou eigenlijk wel moeten.” Expertisecentrum Pharos benadrukt op zijn website de noodzaak van een tolk, met name in de geboortezorg.