Visser vindt het onbegrijpelijk dat de asielzoekster die dit weekeinde met haar zeven kinderen werd aangetroffen in een bushokje in Leek, naar hem toe werd gestuurd. „In Groningen is best opvang te vinden. Als iemand in Delft of Dordrecht met een probleem zit, kunnen wij nog weleens iets doen, maar dit is vreemd."

De politie in Ter Apel probeerde voor de vrouw en haar kinderen onderdak te regelen in de regio, maar dat lukte niet. Voor de familie zijn toen treinkaartjes gekocht naar Rotterdam om onderdak te zoeken in de Pauluskerk. Dominee Visser weet echter van niets.

„Meestal kloppen mensen hier aan met een anoniem briefje van een ambtenaar die toch nog iets wilde doen. Die hopen dan dat wij de problemen op kunnen lossen. We horen doorgaans niets van een instantie. Ook nu ben ik niet gebeld."

Dat is lastig volgens Visser omdat hij vaak een tijdelijke plek buiten de kerk voor iemand moet zoeken. „Het is hier vaak al helemaal vol en we hebben het liefst zo min mogelijk kinderen. Helaas lukt het niet altijd om de kinderen een alternatieve plek te bieden en moeten ze tijdelijk in de kerk blijven."

Hoeveel asielzoekers en kinderen aankloppen bij de Pauluskerk is volgens Visser onduidelijk. „Het gebeurt met een zekere regelmaat; een paar keer per jaar. Ik hou het niet zo bij."