Uit het rapport blijkt dat er tijdens de eerste coronagolf te weinig aandacht is geweest voor de situatie in de verpleeghuizen. Volgens NU’91 bevestigt het rapport dat veiligheid van zorgmedewerkers niet was geborgd. „Al vanaf het allereerste moment, begin maart 2020, hebben wij namens hen aan de bel getrokken over veiligheid, tekorten aan personeel en aandacht voor de niet-acute zorg”, zegt Stella Salden, voorzitter van de zorgbond.

Zij stelt ook dat de overheid en werkgevers niet naar de verpleegkundigen en verzorgenden hebben geluisterd. Volgens Salden was de voorraad beschermingsmiddelen voor medewerkers onvoldoende en was er een beperkte testcapaciteit. Op basis van die schaarste werden de richtlijnen gemaakt. „Zo mochten zorgprofessionals in het begin bij een besmet persoon op anderhalve meter zorg verlenen zonder bescherming. Ze voelden zich niet gehoord en gezien en liepen onnodig risico. Een deel is daarom onnodig besmet geraakt. Ze zijn langdurig ziek geraakt, fysiek of mentaal”, aldus Salden.

Beroepsvereniging V&VN stelt dat verpleegkundigen en verzorgenden zeggenschap moeten hebben over het crisisbeleid, en „baas kunnen zijn over hun eigen veiligheid”. Ook moet er „ruimhartige financiële compensatie” komen voor zorgmedewerkers die met langdurige Covid kampen „nu is bevestigd dat het ministerie van Volksgezondheid een goede bescherming van kwetsbare ouderen en zorgverleners maandenlang heeft tegengehouden”.

Ook V&VN vindt dat er veel te weinig is geluisterd naar verpleegkundigen en verzorgenden. „Terwijl onze beroepsgroep veel eerder dan de artsen en virologen van het OMT zag dat medewerkers het virus in huizen binnen brachten, dat bewoners klachten niet konden uiten, dat bewoners met dementie niet goed te instrueren waren.”