„Jaagt de vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke niemand de Heere zien zal.”

Hoewel huichelaars veel zonden die zij vroeger bedreven vaarwel kunnen zeggen, koesteren zij toch steeds een liefde voor hun boezemzonden. Zij kunnen hun vroegere wegen, waarin zij leefden, verlaten en de waarheid van het Evangelie toestemmen. Zij kunnen hun dronkenschap en onreinheid afleggen en hun vroeger gezelschap, dat zij gewoon waren te bezoeken, verzaken. Ja, zij mogen ertoe komen deze zonden in hun levenswandel te verlaten, maar zij willen niet alle zonde uit een recht beginsel haten.

Zij kunnen een begeerte naar genade koesteren, waar geen ware genade of een rechte begeerte is. Zoals gezegd is: „De verwachting van de huichelaar zal vergaan.” De begeerte, die de huichelaar heeft, schiet tekort betreffende het doel. Want waar de genade wezenlijk is en in waarheid gezocht wordt, vloeit ze voort uit een liefde tot heiligheid, om wezenlijk gewassen en gereinigd te worden van alle zonden en hernieuwd te worden in heiligheid.

Het is waar: huichelaars kunnen veel vertoon maken. Maar waar deze werkelijke liefde tot heiligheid ontbreekt, is al deze glans niets. Evenals water herhaaldelijk op een steen wordt uitgestort en de indruk wekt die steen zacht te maken (maar toch nooit het hart van de steen bereikt), zo is het met de huichelaar. Ik zeg u, er kan veel vertoon zijn waar geen genade is.

James Renswick,
predikant in Schotland

(”In tijden van vervolging”, 1939)