Ook zijn er uit een studie negen mogelijke locaties in Amsterdam gekomen, waarover nog volop kan worden gediscussieerd. Genoemd worden onder meer de Kop Java-eiland (Oost) en de Sixhaven (Noord). De bedoeling is in elk geval dat het museum komt in een ‘waardenvrij’ pand, dat niet verwijst naar het koloniale verleden, zegt een woordvoerder van wethouder diversiteit Rutger Groot Wassink. Het nieuwe museum moet 6500 vierkante meter publieksruimte krijgen en worden omgeven door een park.

Drie ‘kwartiermakers’ worden aangesteld om het museum van de grond te krijgen. Ze hebben elk hun eigen invalshoek: maatschappelijk, museaal en fysiek, en krijgen een jaar de tijd om het ondernemingsplan voor het museum op te stellen. Daarin moeten de inhoud, de organisatie, huisvesting, een kostenraming en tijdelijke programmering zijn uitgewerkt. De kwartiermakers moeten nog worden geworven.

De opzet van het slavernijmuseum is in november al voorgesteld in een advies van de Raad voor Cultuur en de Amsterdamse Kunstraad, gericht aan de toenmalig minister Van OCW Ingrid van Engelshoven en het Amsterdamse stadsbestuur. Daarin staat dat „het verhaal van de trans-Atlantische slavernij (inclusief West-Afrika) niet verteld en begrepen kan worden zonder daar ook de Nederlandse geschiedenis van slavernij in de Indische Oceaan (inclusief Oost- en Zuid-Afrika) en Indonesische archipel bij te betrekken”.

De betrokken wethouders Touria Meliani (cultuur) en Rutger Groot Wassink (diversiteit) noemen het belangrijk dat het slavernijmuseum er komt en zijn tevreden met de stappen die nu zijn gezet. Voor het nieuwe gebouw en de invulling van het museum trekt de gemeente Amsterdam samen op met het Rijk, dat ook financieel bijdraagt. Het investeringsbesluit zal uiteindelijk worden genomen door de nieuwe gemeenteraad van Amsterdam.