Ondanks de vlaginstructie niet op zondag te vlaggen, wat echter geen verbod is, hingen veel omwonenden van het paleis hun vlag toch halfstok. Niet alleen het paleis, ook Baarn en Soestdijk zijn én een dierbare én hun koninklijke glans kwijt. Een tijdperk is voorbij.

Dat laatste was hét gesprek onder de belangstellenden die zich zondag voor het paleis had verzameld om prins Bernhard uitgeleide te doen. Al wachtend werden ook de verdiensten van de prins voor het Nederlandse handelsbelang en voor de natuur geloofd. Ook werd de „dochter uit Parijs” nog eens besproken: „Ze zeggen dat ze geweest is, hoor, van de week.”

Iedereen verstomde toen de veteranen kwamen om hun erehaag te vormen, het personeel zich in werkkleding naast de trappen opstelde en de familie op het bordes verscheen.

Fluisterstil was het toen de lijkauto van achter het paleis kwam gereden en voor het bordes stilhield. Het bordes waar zich in het verleden, vooral op Koninginnedag, vrolijke taferelen afspeelden.

Een groep van acht hoornblazers, bestaande uit drie boswachters en vijf jachtopzieners van Kroondomein Het Loo, blies het signaal ”Einde jacht”. De rouwauto passeerde vervolgens een erehaag van 200 veteranen. Buiten de hekken op Soestdijk stonden duizenden belangstellenden.

Weemoed en eerbied maakten zich meester van toeschouwers, verdriet was er op het bordes. Vooral prins Maurits en prins Pieter-Christiaan lieten hun tranen de vrije loop. Prins Willem-Alexander, met zijn dochtertje Amalia op de arm, had het ook flink te kwaad. De troonopvolger was dol op zijn opa, met wie hij onder meer de liefde voor de vliegerij deelde.

De kleinkinderen bleven op Soestdijk, waar zondag alleen Christina’s zonen Bernardo en Nicolas ontbraken. De Koningin, haar zusters en Pieter van Vollenhoven volgden de overledene op weg naar Den Haag, waar officiële delegaties en het Nederlandse volk deze week afscheid van hem kunnen nemen. Vooral bij koningin Beatrix was het verdriet op het gezicht te lezen, zowel bij het vertrek uit Soestdijk, als bij aankomst bij Paleis Noordeinde.

Bij zijn vertrek uit de tuin applaudisseerden de vele belangstellenden voor de overleden prins, maar na afloop ook voor de veteranen die de erehaag hadden gevormd. Een aantal van de houwdegens van weleer had de tranen in de ogen bij het afscheid van hun grote oorlogsheld.

De klok van het paleis, die op het halve en het hele uur slaat, was even voor het middaguur, het tijdstip van vertrek, stilgezet. Nadat de stoet was vertrokken, schoven de wijzers in één keer naar tien over twaalf. „De klok gaat verder, maar voor mijn gevoel staat de tijd hier nu voorgoed stil”, mompelde een toeschouwer.

Ook was er veel belangstelling langs de route van de rouwstoet richting Den Haag, op de viaducten boven de snelweg en op de af- en toeritten. De lijkwagen, volgauto’s en motorescorte van de Koninklijke Marechaussee reden met aangepaste snelheid. De A12 was enige tijd afgezet voor andere weggebruikers.

In Den Haag werd de lijkauto door enkele honderden belangstellenden opgewacht bij Paleis Noordeinde. Zij hielden allen de adem in toen de dochters en de schoonzoon zich bij de ingang van het paleis opstelden en de kist zichtbaar werd, met erop de Nederlandse vlag en één witte anjer. Acht man en een commandant van de Koninklijke Marechaussee droegen de kist het paleis in.

Zaterdag vertrekt de prins naar zijn laatste rustplaats in de grafkelder van de Nieuwe Kerk in Delft, waar de kist met zijn lichaam wordt bijgezet naast die van zijn vrouw Juliana.