De twintigste cd van Jan Mulder alweer! Sommige musici maken meer cd’s, en in kortere tijd, maar Mulder bespeelt niet alleen de piano, hij dirigeert het orkest, en schrijft ook nog eens zelf alle muziek.

Het gebrek aan informatie in het booklet drijft me naar de website van deze veelzijdig begaafde musicus. Daar wordt de cd aangekondigd als zijn „allernieuwste meesterwerkje.” De muziek wordt getypeerd als „de meest originele, oorstrelende composities, ware muzikale belevenissen.”

Nu is de betekenis van dit soort woorden altijd mede afhankelijk van het referentiekader van de luisteraar, en ik heb daar last van. Het enige woord dat klopt is ”oorstrelend”, want dat is de muziek van Mulder zeker. Het loopt soepeltjes je oren in, maar laat daar niets achter, wat mij betreft. Dat kan ook haast niet anders, want wie meer dan 1200 composities gemaakt heeft, moet haast wel in herhalingen vallen. En wie eropuit is mensen te behagen, moet haast wel oorstrelende muziek schrijven die niets verontrustends heeft.

Woorden als ”origineel”, en ”belevenissen” lijken me dan ook enigszins misplaatst. De feelgoodklank kennen we al van componist-pianist Rogier van Otterloo uit de jaren zeventig, en een uur romige strijkers en gebroken drieklanken op de piano kan ik maar moeilijk een ”belevenis” noemen.

Is het niet mooi dan? Jazeker, het is alleen maar mooi, aangenaam geschreven, prachtig opgenomen. En heerlijk op de achtergrond.

Love Divine VII – Jan Mulder; AMI Records (731263); € 14,99; bestellen: store.janmulder.us