Ondanks de soms felle koude is LeRette deze laatste weken van het jaar bijna dagelijks te vinden op de grote parkeerplaatsen langs de Interstates, de bijna eindeloos lange snelwegen van de VS. „Daar tref ik mijn gemeente”, zegt de voorganger, die zelf jarenlang achter het stuur van een ”snelwegreus” zat.

Voor truckers is dit de drukste tijd van het jaar. De Kerst of jaarwisseling thuis meemaken, is er voor hen niet bij – gesteld dat ze een thuisbasis hebben. Want veel huwelijken van vrachtwagenchauffeurs lopen stuk. „In hun cabine leiden ze een soort kluizenaarsbestaan. Zij zijn supereenzaam”, zegt LeRette in een telefoongesprek. Sinds 1992 werkt hij onder truckers.

Cowboy

De parkeerplaatspastor heeft vanwege zijn opvallende verschijning inmiddels verschillende Amerikaanse media gehaald. Als het weer het even toelaat, rijdt hij in cowboykleding op een paard langs de geparkeerde truckers. „Ja, dat doe ik om de aandacht van de chauffeurs te trekken. Twintig jaar geleden had ik een vrachtwagen met een container die was ingericht als kerkzaaltje. Maar chauffeurs hebben tegenwoordig door de strakke leveringsschema’s geen tijd voor een dienst van een halfuur. Als ze mij op mijn paard zien rondrijden, komen ze uit hun cabine. Dan kan ik hun een Bijbel of traktaatjes geven. En altijd bied ik hun mijn kaartje aan met daarop het telefoonnummer waarop ik dag en nacht bereikbaar ben.”

LeRette zegt dat deze aanpak hem geregeld de nodige nachtrust kost. „Vooral ’s avonds en ’s nachts voelen de stoere chauffeurs zich nogal eens eenzaam. Dan gaan ze piekeren en vliegt de eenzaamheid hen aan. Dan kan het gebeuren dat ze mijn nummer draaien. Zeker in deze weken, als de werkdruk hoog is en tegelijk de meeste mensen fijn bij hun familie zijn, gebeurt dat.”

Nomaden

Naar schatting telt Amerika zo’n drie miljoen vrachtwagenchauffeurs. Bijna de helft van hen maakt lange ritten waardoor ze een week of langer van huis zijn. Enkele duizenden chauffeurs hebben helemaal geen eigen thuis. Zij wonen en werken in de cabine van hun truck. „Het zijn de moderne nomaden”, zegt LeRette.

De truckerevangelist uit de buurt van Chicago is niet de enige die zich bekommert om de chauffeurs. In de VS zijn diverse organisaties voor evangelisatie en pastoraat onder hen. Een daarvan is TFC Global. De geschiedenis hiervan gaat terug naar 1951, toen de jonge Canadese predikant Jim Keys de organisatie Transport for Christ oprichtte. Aanvankelijk werkte deze in het noordelijke buurland van de VS, later stak ze de grens over en werd de naam gewijzigd in Truckers for Christ. Inmiddels heeft de organisatie ook afdelingen in Rusland, Brazilië, Paraquay en Zambia en draagt ze de naam TFC Global.

Trailer

Enkele decennia trokken TFC-voorgangers met een truck van parkeerplaats naar parkeerplaats. Op de opleggers stond dan ”Wheels for safety”. Vrachtwagenchauffeurs werden uitgenodigd om een korte dienst in de trailer mee te maken. Die aanpak werkt volgens TFC-medewerkster Ruth Clark niet meer. „Chauffeurs hebben nauwelijks tijd. Tegelijk zoeken ze contact met lotgenoten.” Daarom heeft TFC Global op diverse parkeerplaatsen nu ”luisterposten”. Clark vergelijkt die met huiskamers waar de truckers zich welkom weten. „Eigenlijk zijn chauffeurs, ondanks hun grote mond, vaak een beetje schuw. Alleen als ze aan kleding, geur en woorden merken met een collega van doen te hebben, ontdooien ze. In die sfeer proberen wij hun de goede boodschap te brengen door iets uit de Bijbel te vertellen.”