Archeologen die onderzoek deden in de Luttekestraat, nabij de kerk, dachten vorige maand dat ze bij graafwerk in de bodem onder de straat waren gestuit op het fundament van de kerktoren die in het begin van de vijftiende eeuw werd gebouwd. „Bij nadere beschouwing bleken het brokstukken van de toren te zijn”, zegt stadsarcheoloog Michael Klomp.

Uit historische bronnen is bekend dat in 1406 het fundament van de toren werd gelegd. Op schilderijen van Jan Grasdorp is de laatste periode van het bouwwerk vastgelegd, vanaf een blikseminslag in 1669 tot het instorten van het restant in 1682.

„Omdat alles in dezelfde richting lag en een breed blok leek te zijn, dat wat naar één kant gezakt was, werd de vondst aanvankelijk geïnterpreteerd als fundering”, verklaart Klomp. „Naderhand zagen we dat de brokstukken aan de buitenkant waren bekleed met een tufstenen schil, fraai afgewerkt met geprofileerde stukken. Dat moet wel bovengronds muurwerk zijn geweest, dus geen fundering.”

De onderzoekers troffen wel een fundament aan, dichter bij de kerk, net iets voor de consistoriekamer. „Een onderdeel van een oudere toren die volgens een historicus is gesloopt, meenden we aanvankelijk”, zegt Klomp. „Het kan nu ook het fundament van de toren uit 1406 zijn. Mogelijk is die gebouwd op de fundering van de oudere toren. Dat gaan we verder uitzoeken.”