De belangrijkste drempel is een flop van jaren geleden. Er kwam iemand eten: een Amerikaan, vermoedelijk orthodox-Joods. Dus geen varken en geen zuivel in combinatie met vlees. Kabeljauwfilet leek een goed idee. De visboer gaf er de nodige instructies bij die ik vervolgens naar beste weten getrouw heb opgevolgd. Maar ja: je aandacht verdelen tussen de tafel en de keuken is een lastige opgave. En vis is al snel te gaar. De prachtige filets van de visboer vielen op het moment dat ze op tafel werden gezet in duigen als de ton van Jan Huigen. De gast at alles trouwens beleefd op.

Sindsdien ga ik witvisfilet wat uit de weg. In een vispastei of in een curry: prima. Maar liever niet als filet in de pan. Terwijl vis uit de diepvries betrekkelijk voordelig is. Dus eigenlijk is het jammer om daar niet vaker mee te experimenteren. Bijvoorbeeld door er een soort slavinkjes van te maken, met ontbijtspek eromheen. Zeg maar: slavisjes.

Door het hartige en krokante laagje spek past dit visgerecht prima bij winterse stamppotten. Bijvoorbeeld met prei of spruitjes. Lekker met, voor wat extra pit, een schep mosterd erdoor.