„Zet mij als een zegel op Uw hart, als een zegel op Uw arm, want de liefde is sterk als de dood.”

Al uw worstelen is uit liefde tot God, al gevoelt u het niet. En als het dan gebeurt dat de Heere u die genade voor een tijd onthoudt, hoe bedroefd bent u dan? U bent dan met de Bruid van Christus krank van liefde en treurt, omdat de Bruidegom niet bij u is (Mattheüs 9). En hoe verlangt u dan dikwijls naar Zijn genade en tegenwoordigheid, dat u met de Bruid van Christus zegt: „Zet mij als een zegel op Uw hart, als een zegel op Uw arm: want de liefde is sterk als de dood” (Hooglied 8:6). Hoe verlangt en dorst dan uw ziel met David naar God (Psalm 63:2), dat u wel zegt: „Mijn ziel dorst naar u, mijn vlees verlangt naar u”, en daarom mag u zeker weten dat hij u zal geven te drinken uit de Fontein van dat levende water (Openbaring 21).

En als Hij u dan wederom Zijn gunst laat gevoelen, hoe verblijdt u zich met Jakob (Genesis 32), want als u Gods vriendelijk aanschijn maar mag zien, zo bent u vergenoegd met Asaf: „Wien heb ik nevens u in de hemel? Nevens u lust mij ook niets op de aarde” (Psalm 73:25-26). Zo wees dan evenwel zeker van Gods liefde en genade, al kunt u die zo hoog niet hebben als u graag wilde.

Theodorus à Brakel,predikant te Makkum

(”Trappen van geestelijk leven”, 1670)