Zijn boek heet ”Det trofaste samlivet”: het trouwe samenleven. Daarin ontleedt hij Bijbelse teksten over huwelijk en relaties. Zijn conclusie is dat het Bijbelse model voor het huwelijk ligt in de trouw van vrije en gelijke partners.

Het Bijbelse huwelijk is volgens Hegertun daarmee „genderneutraal”, wat erop neerkomt dat hij het huwelijk ook voor homoseksuelen omhelst.

Hegertun is een beeldbepalend figuur in de Noorse pinksterbeweging. Jarenlang was hij predikant in Oslo, waar nu zijn zoon Andreas voorganger is. Sinds 2010 is hij verbonden aan de MF Norwegian School of Theology, een niet-kerkelijk gebonden universiteit in Oslo.

Vrije kerken

De nationale Kerk van Noorwegen heeft homoseksualiteit en het homohuwelijk al veel eerder omarmd. De vrije kerken, zoals in Noorwegen de afgescheiden groepen worden genoemd, houden vast aan het traditionele huwelijk. De pinkstergroep is met 340 gemeenten en 40.000 leden de grootste van de vrije groepen. In 2018 bevestigden de pinksterkerken nog dat ze gezamenlijk wilden vasthouden aan het huwelijk als een relatie van man en vrouw.

Het boek van Hegertun doorkruist deze overeenstemming. Daarom leidde de publicatie tot veel debat. De twee christelijke kranten in Noorwegen, Dagen en Vart Land, besteedden samen meer dan tachtig artikelen aan de zaak.

De reacties lopen sterk uiteen. Enerzijds zijn er mensen die Hegertun bedanken voor zijn openheid, omdat zij zichzelf altijd buitengesloten hadden gevoeld.

Daarnaast is er ook tegenspraak. Vooral de uitleg van Romeinen 1 stuit op verzet. Hegertun zegt dat Paulus met de „schandelijkheid van mannen met mannen” niet doelt op het beschaafd samenwonen van homoseksuelen, maar op het opgaan in wisselende contacten. Het leven in een burgerlijk huwelijk van twee mensen van gelijk geslacht is niet tegen de scheppingsorde, meent de hoogleraar.

Uit de reacties is duidelijk dat hij daar niet iedereen mee heeft overtuigd. Een andere pinkstertheoloog, Oyvind Gaarder Andersen, wijst erop dat homo’s ook in de Romeins-Griekse cultuur trouwden. Het lijkt hem uitgesloten dat Paulus, die een groot deel van zijn leven in grote steden doorbracht, daar niet van op de hoogte zou zijn geweest. Volgens Gaarder Andersen ligt het daarom meer voor de hand dat Paulus fundamenteel afstand neemt van homoseksualiteit. Uiteindelijk noemt hij Hegertuns visie een „kerkverscheurende ketterij.”

De lutheraan Espen Ottosen noemt het boek in een recensie „achterhaald”, omdat het huidige debat allang niet meer gaat over homoseksualiteit of het huwelijk, maar over gender en geslachtsverandering.