Vader Kenny Campbell was verbaasd toen hij in 2012 bij de jaarlijkse schoonmaak een kistje opende en daarin een aantal handgeschreven vellen papier aantrof waarop een heel Bijbelhoofdstuk stond. Al snel zag hij aan het handschrift dat het werk van zijn dochter was. Zij had het hoofdstuk uitgeschreven dat hun hun predikant, Carl Broggi, de laatste weken vers voor vers had bepreekt.

„Caroline, je hebt veel geschreven. Dit is geweldig”, zei Kenny tegen zijn dochter. „Hier moet je mee doorgaan en gewoon bij het begin beginnen.” „Oké, dat doe ik”, was het antwoord van Caroline en zij begon bij Genesis 1:1.

Laatste punt

Tussen januari 2012 en juni 2021 schreef Caroline elke dag minstens twee uur. Zelfs als de familie op reis ging, zorgde ze ervoor dat ze een Bijbel, pen en papier bij zich had. Want het dagelijks quotum moest worden gehaald. Wanneer bijvoorbeeld haar familie ging kijken naar een golfwedstrijd van haar twee broers, zocht zij een stil plekje in de kantine om te kunnen schrijven. „Een aanmoediging om de pen weer op te pakken, hebben we nooit hoeven te geven”, zegt Carolines vader.

Tijdens een speciale dienst in juni in de Community Bible Church in Port Royal (South Carolina) schreef ze voor het oog van de samengekomen gemeente het laatste vers van Openbaring 22 uit. Daarmee rondde ze haar megawerk af. Toen ze de laatste punt had gezet, zei Caroline droogjes: „Dat is af. Ik ben klaar.” Het resultaat: 43 multomappen met meer dan 10.493 volgeschreven A4’tjes, met in totaal 782.815 woorden.

Desgevraagd zegt Caroline „geen minuut” spijt te hebben gehad aan het werk te zijn begonnen. „Ik heb ook nooit gedacht: Ik stop ermee.” Ze hoopt dat ze met haar werk anderen inspireert om dagelijks met de Bijbel bezig te zijn. Vorige week ontving ze een brief van een jongeman die aan een seminarie in California studeert. Hij wil haar voorbeeld navolgen.

Caroline zegt zelf veel vreugde „en soms ook troost” te hebben ontvangen door het werken aan de handgeschreven Bijbel. Het boek Esther vindt ze het mooiste Bijbelboek. „Dat gaat over een jong meisje dat het moeilijk heeft en moedig is.” Psalm 23 is haar lievelingspsalm. Wanneer ze hoort dat mensen het zwaar hebben of in rouw zijn, dan schrijft ze die psalm over en stuurt die dan naar de getroffen mensen.

Visitekaartje

Toen bij haar geboorte bleek dat Caroline het syndroom van Down had, besloten haar ouders er alles aan te doen om haar een „zo normaal mogelijk” leven te laten hebben. Met name oma Norma, een gepensioneerde lerares, spande zich in om haar kleindochter zoveel mogelijk vaardigheden aan te leren. Dankzij haar kan Caroline lezen, schrijven, fietsen, pianospelen en dansen.

Binnen de kerkelijk gemeente vervult Caroline onder andere de taak om bezoekers van zondagse diensten welkom te heten. „Het is een genoegen om te zien hoe ze nieuwelingen ontvangt”, zegt ds. Broggi. „Ze is ons visitekaartje.”

Caroline, die in deeltijd bij een broodjeszaak werkt, gaat ook geregeld naar verpleeghuizen om voor ouderen te spreken en te zingen. Haar blijmoedigheid inspireert de ouderen. Als haar wordt gevraagd hoe het gaat, is haar standaardantwoord: „Perfect.”

Toen haar werk af was, kreeg Caroline de vraag of ze ook de Bijbel in het Spaans wilde overschrijven. „Dat wil ik wel”, was haar reactie. „Alleen er is een probleem: Ik spreek geen Spaans.”