Al meer dan twintig jaar is Van Noort chauffeur – in loondienst bij verschillende bedrijven en een tijdje als zelfstandig rijder. „Vrachtwagenchauffeur wilde ik al vanaf de schoolbanken worden.” Na zijn opleiding in de metaal spande hij zich daarom ook in zijn groot rijbewijs te halen en als bijrijder aan de slag te gaan. Sinds 2018 rijdt hij voor het in het Noord-Brabantse Giessen gevestigde transportbedrijf E. van Wijk. Voor dat bedrijf vervoert hij een scala aan materialen. De bouwsector neemt daarin een prominente plaats in. „Ik kom op de gekste plaatsen en heb een buitengewoon afwisselend bestaan.”

Van Noort rijdt in de Beneluxlanden. „In principe ben ik iedere avond weer thuis.” Achterop zijn bijna 14 meter lange vrachtwagen is een zogenaamde Kooiaap bevestigd, een meeneemheftruck, vernoemd naar de uitvinder van het idee. Die maakt het werk extra inspannend.

„Op drukke plaatsen moet je tussen de mensen manoeuvreren. In de praktijk kijken velen niet of nauwelijks uit. Er komen moeders met kinderen voorbij met maar één gedachte: mijn kind moet op tijd op school zijn.”

Pijlsnel

Met fietsers is het altijd oppassen, weet hij uit ervaring. „Op een rotonde kwam er pas ineens eentje van rechts opduiken, pal voor de vrachtwagen. Zo’n speedfiets. Die gaat pijlsnel en kun je nauwelijks zien aankomen. Mensen hebben niet in de gaten dat je vanuit de cabine veel minder overzicht hebt dan zij.”

En dan zijn er passerende automobilisten. „Bij de nascholingen voor chauffeurs heb ik geleerd de heftruck met zwaailicht aan half op de weg te zetten als ik het schuifzeil dicht wil maken. Voor je het weet word je omvergereden. Het is daarom belangrijk onder alle omstandigheden kalm te blijven.”

Met de heftruck zelf kan het eveneens mis gaan. „Pas had ik een lading dakrollen die niet helemaal jofel op de pallet lagen. Dat geeft op zich niets, maar als je plotseling moet remmen voor een fietser kan er wat losschieten en op straat belanden. Daar zou dan maar net een wandelaar lopen.”

Snelwegen zijn minder veilig dan menigeen denkt. Van Noort: „Twee tellen onoplettendheid en het kan al misgaan. Ik heb in het verleden, bij een ander bedrijf, meegemaakt dat ik heel even zocht naar een pasje voor een pont. Een klein rukje aan het stuur en de vrachtwagen raakte net de vangrail. Moderne vrachtwagens corrigeren dat zelf, wat dat betreft is het tegenwoordig wel een beetje treintje rijden.”

Hij is nog niet, in tegenstelling tot sommige collega’s, in het bezit van adaptieve cruisecontrole. „Dan sta je met een ruk stil. Dat geeft andere problemen. Als een personenauto vlak voor je op de snelweg naar rechts scheert en het systeem grijpt in, kunnen er andere voertuigen achterop botsen.”

De klacht over veel ongelukken met vrachtwagens is niet altijd terecht, meent de beroepschauffeur. „Vaak ligt de oorzaak bij anderen. Als je met een combinatie moet uitwijken, gaat de wagen door het gewicht slingeren.”

Aan de overheid en de bedrijven ligt het niet. Voor chauffeurs geldt een complete certificering, code 95. Er zijn volgens Van Noort voldoende na- en bijscholingen.

Paaltje

Hij is vol lof over zijn werkgever. „Natuurlijk moet je hard werken, maar ik word niet opgejaagd en kan en mag voldoende rust nemen. Beginnende chauffeurs krijgen een mentor en we krijgen iedere week een mail over ons verbruik, de milieubelasting en hoe je nog zuiniger kunt rijden.”

Als beginnend chauffeur was hij enkele malen betrokken bij ongevallen. De laatste jaren blijft de schade beperkt tot wat krassen van een omvergereden paaltje. „Toch ben ik iedere avond weer dankbaar als ik gezond thuis arriveer.”

Deel 1 in een serie over beroepen met bijzondere risico’s. Volgende week vrijdag deel 2.