De evacuatie-oproep was dan ook knap dwingend, zegt Desirée Snelling-Berg, ook al is vertrekken niet verplicht. „Een NL-Alert, een man aan de deur en dan ook nog die geluidswagens. Sommige mensen hadden de stuipen op het lijf.”

Al een goed uur na de oproep van de burgemeester kwam de leegloop op gang, zag buurtgenoot Vincent Ti. Er ontstond zelfs enige filevorming, zagen twee medewerkers van een autobedrijf die in allerijl hun complete wagenpark naar hoger gelegen gebied reden. Tegen drieën donderdagnacht zou het Maaswater de wijk in kunnen stromen, zegt de gemeente.

Snelling-Berg is nu „de enige nog in mijn blok”. Bang voor plunderaars, die in België hun kans zouden hebben gegrepen, is ze niet. Maar slapen zit er toch niet in. De achterblijvers drommen samen langs de Hoge Weerd, de weg die de Maas nog van de wijk scheidt, en nemen om de paar minuten de waterstand op. Dat die in de late donderdagavond minder snel lijkt te stijgen, geeft enige hoop.

Maar ondertussen wordt de wijk afgezet en schudt het personeel van de gemeentewerf het hoofd. „Een paar honderd meter verderop staat het water nog tien centimeter onder de bolling van de weg”, zegt Guus de Jongh. „Het is nog hooguit een kwestie van uren.”

Het water mag dan nog niet de weg overkomen, het komt er wel onderdoor. Dieper in de wijk wordt al druk gepompt. „Er is geen houden aan”, vreest loonwerker Joël Hartmann. Hij ziet het water in alle sloten en vaarten rap stijgen.