„Erfgoedinstellingen zijn medebepalend voor hoe wij als samenleving naar onze culturen, geschiedenis, heden en toekomst kijken. Het is aan ons, medewerkers, om ruimte te maken en ervoor te zorgen dat er niet slechts een selectief verhaal wordt verteld, maar dat er meer perspectieven en completere verhalen komen”, zeggen ze.

Al is er al van alles ondernomen, ze moeten naar eigen zeggen toegeven dat „wezenlijke inclusieve verandering is uitgebleven”. „Anno 2021 vormen onze collecties, tentoonstellingen en organisaties nog altijd geen goede afspiegeling van de samenleving, waardoor veel mensen zich niet herkennen en thuis voelen in onze instellingen.”

Samen denken ze meer voor elkaar te kunnen krijgen dan ieder voor zich. Ze hebben verscheidene plannen om de situatie te verbeteren. Medewerkers krijgen trainingen, mensen uit ondervertegenwoordigde groepen komen in alle lagen van de organisaties te werken en worden gevraagd als samenwerkingspartners. Ieder museum gaat een streefcijfer bepalen om binnen vijf jaar de diversiteit onder het personeel te vergroten. Er komen plannen van aanpak om nieuwe doelgroepen te bereiken. En er wordt onderzoek gedaan naar wat er in de collecties ontbreekt aan verhalen en perspectieven. Die gaten moeten worden gedicht.

Elke erfgoedinstelling brengt een eigen actieplan uit, maar helpt ook de andere deelnemers in het platform. Daarin zijn tot op heden verenigd: Centraal Museum, Van Abbemuseum, Bonnefanten, Rijksmuseum, Dordrechts Museum, Frans Hals Museum, Amsterdam Museum, Rembrandthuis, Zeeuws Museum, Museum Arnhem, Nationaal Museum van Wereldculturen (Tropenmuseum/ Afrikamuseum / Museum Volkenkunde / Wereldmuseum), Stedelijk Museum Amsterdam en Van Gogh Museum.