Of ze het leuk vinden of niet, zei Arlene Foster maandag in het Noord-Ierse parlement, haar moeder, man en drie kinderen zullen de komende tijd veel meer van haar zien. Dat kan nu ze niet meer de premier van Noord-Ierland is. Dit afscheid zat er al weken aan te komen. Foster droeg eind mei al het leiderschap van haar partij, de Democratische Unionistische Partij (DUP), aan partijgenoot Edwin Poots over.

De interne kritiek op Foster nam toe tijdens de groeiende spanningen rond de brexit. De DUP, voorstander van het vertrek uit de Europese Unie en van Britse eenheid, is zeer ontevreden over het akkoord dat Brussel en Londen sloten. Zij voelen zich onterecht en onnodig afgesloten van de rest van het Verenigd Koninkrijk. Die boodschap heeft Foster volgens een meerderheid van haar collega’s niet duidelijk genoeg verkondigd.

Met het vertrek van Foster gaat een lang gekoesterde wens van Poots in vervulling: de DUP leiden. Hij wil die functie echter niet combineren met het premierschap, iets wat al zijn voorgangers wel deden. De nieuwe leider schoof zijn politieke rechterhand naar voren: Paul Givan.

De twee mannen hebben veel overeenkomsten: ze hebben dezelfde religieuze opvattingen, zijn allebei uitgesproken voorstanders van het Britse koninkrijk en tegenstanders van de huidige brexitdeal met de EU. Dat laatste zal het conflict tussen Brussel en Londen over het akkoord niet sneller helpen oplossen. De EU verwijt de Britten dat ze zich niet aan de afspraken houden, zoals grenscontroles uitvoeren. Het Verenigd Koninkrijk spreek van onrealistische verwachtingen aan de kant van de EU.

Niet iedereen binnen de DUP ziet het leiderschap van Foster en Givan zitten. Zij waardeerden de gematigde toon van Foster en vrezen dat de twee mannen de partij flink naar de rechterflank van de Noord-Ierse politiek gaan sturen. Verschillende leden zijn daarom ondertussen al vertrokken. Met de Noord-Ierse parlementsverkiezingen om de hoek –in mei 2022– zal dit voor de aankomende tijd een zorg zijn voor Givan en Poots.