De evangelische beloften worden in Gods Woord gedaan aan ellendigen die in en bij zichzelf verloren zijn. Zij kunnen nergens hulp of heil verwachten dan alleen in Gods vrijmachtige genade en onverdiende ontferming in en door Christus Jezus. Jezus wist dat de gemeente van Laodicea voor troost niet vatbaar was zolang zij zo hooggevoelig was en zei: „Och of u wist dat u ellendig was.”Bij wie wil God wonen? De Heere zegt bij monde van Jesaja: „Ik woon in de hoogte en in het heilige en bij die met een verbrijzelde en nederige geest.” Zie dan aan wie het Evangelie verkondigd wordt; het is aan de armen!

Daarom, hoe meer iemand in zijn ellende wordt ingeleid, hoe armer hij wordt, en hoe vatbaarder voor uitlatingen van goddelijke genade. Hoe meer wij door het licht van Gods Geest onze ellende zien, hoe meer ons hart verbroken wordt. Ja, een hart dat zo hard is als een diamant, al werd dat in een volle oceaan van troost gelegd, het zal geen druppel troost naar zich toe trekken. Dat gebeurt echter wel als het gekneusd wordt. Dat gebeurt door de kennis van de ellende uit de wet, die door de werking van de Heilige Geest een vuur wordt om harde harten te doen smelten en een hamer om die harten te vermorzelen. Dan drinkt dat vlezen hart de troost, als water in een dorstig land.

A. Comrie, predikant te Woubrugge (Heidelbergse Catechismus, 1753)