Want veel vooroordelen die mensen over de duif hebben, kloppen niet. Ja, ze kunnen ziektes verspreiden, maar die kans is niet groter dan bij andere vogels. En ze zijn ook niet viezer dan andere wilde dieren, zegt Goerlich.

Vanwege dat imagoprobleem is Goerlich een onderzoek gestart naar de duif. Het beest heeft binnen het vogelrijk unieke en positieve eigenschappen, zegt ze. Zo zijn een mannetje en een vrouwtje elkaar hun leven lang trouw.

Om het imago van de duif bij een breed publiek te verbeteren, zet Goerlich scholieren in. Zij gaan duiven tellen: niet alleen simpel turven, maar ook opschrijven of ze rood, grijs, wit of donker zijn.

Als de basale informatie over aantallen en verspreiding van de duiven is verzameld, is het tijd voor het analyseren van en dieper ingaan op de data. Spannend, want de informatie die eruit komt, kan ook voor mensen van belang zijn. Van een donkere duif is bijvoorbeeld bekend dat zijn afweersysteem beter werkt dan dat van andere duiven. Als hij in een bepaalde wijk meer voorkomt, kan dat betekenen dat er in die wijk meer milieuvervuiling is. Door zijn sterke afweer kan hij daar beter tegen dan zijn soortgenoten. „Zo vormen de gegevens die eruit komen een spiegel. Ze laten zien waaraan de mensen in die wijk zijn blootgesteld”, zegt Goerlich.

Ook hoopt de onderzoeker informatie te verzamelen die voor de lange termijn van belang is. „In Gouda en Rotterdam zijn mooie projecten met beheerde duiventillen. De duiven die er zijn, krijgen bijvoorbeeld geschikt voer. Op basis van de getallen die ik door middel van dit onderzoek verzamel, kunnen gemeenten inzetten op duurzaam beheer, bijvoorbeeld door het opbouwen van die duiventillen.”

Uiteindelijk is het de mens zelf die het imago van een dier bepaalt, daar is Goerlich van overtuigd. „Wij stoppen dieren in een categorie van huis-, proef- of plaagdier. Een duif houden als hobby is leuk, maar op straat niet. Terwijl de duif een dier is met een heel eigen waarde.”