„De wind blaast waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet vanwaar hij komt en waar hij heengaat; alzo is eenieder die uit de Geest geboren is.”

Zo is eenieder die uit de Geest geboren wordt, dat wil zeggen: hij wordt onzichtbaar en niet waarneembaar verlicht en aangetrokken. De waarheid heeft dit gesproken. De genade van de Geest wordt dus niet door dit onderdompelen, niet door dit drinken, niet door die zalving bemiddeld. Want indien dit zo was, zou men ook weten hoe, waar, waardoor en waarheen de Geest gebracht werd.

Zijn namelijk de tegenwoordigheid en de werking van de genade aan de sacramenten gebonden, dan werken zij daar waarheen zij gebracht worden. Waar men ze niet gebruikt, verslapt alles in betekenis. Er bestaat ook geen grond voor als de theologen voorwenden dat men van tevoren een zekere voorbereiding van de stof of van de ontvanger van het sacrament moet eisen, hetgeen betekent dat de genade van de doop of van het avondmaal naar hun zeggen slechts gegeven wordt aan degene die ervoor toegerust is.

Wie namelijk volgens hen de genade door de sacramenten ontvangt, rust of zichzelf daarvoor toe, of wordt door de Geest voorbereid. Rust hij zichzelf toe, dan zijn wij dus in staat uit eigen krachten tot ons heil iets bij te dragen en heeft de vóórkomende genade geen betekenis. Wordt iemand door de Geest tot het ontvangen van de genade voorbereid, dan vraag ik of dat ook door het sacrament als geleider of buiten het sacrament om geschiedt.

Huldrych Zwingli, reformator in Zürich
”Verantwoording des geloofs voor keizer Karel”, 1530