Ds. J. H. Gijsbertsen 50 jaar predikant: Pastoraat is alles
Zijn leven als predikant stond vooral in het teken van het pastoraat. „Pastoraat is alles”, zegt de hervormde emeritus predikant ds. J. H. Gijsbertsen. Maandag stond hij vijftig jaar in het ambt.
Woning en tuin met een totaaloppervlakte van 1300 vierkante meter in Voorthuizen werden te groot voor het echtpaar Gijsbertsen. Daarom gingen ze op zoek naar een ander huis. Het werd een appartement in Apeldoorn. Een hoekje van de woonkamer is net ingericht, de meeste spullen moeten nog komen.
„Ik ben blij dat ik op de begane grond zit. Nu lijkt het net of de tuin van ons is en kan ik gemakkelijk naar buiten lopen”, zegt de predikant op de dag na zijn jubileum.
Koningschap
Op zondag 11 april preekte hij tijdens een jubileumdienst in zijn eerste gemeente Boven-Hardinxveld over Psalm 118:22: „De steen die de bouwers verworpen hadden, is tot een hoeksteen geworden.”
Ds. Gijsbertsen: „Toen ik daar vijftig jaar geleden intrede deed, preekte ik over de tekst: „Want Hij moet als Koning heersen, totdat Hij al Zijn vijanden onder Zijn voeten zal gelegd hebben”, uit 1 Korinthe 15:25. Het gaat in beide teksten over het Koningschap van Christus. Dat is mijn belangrijkste thema geweest in al die jaren.”
Na zijn emeritaat heeft ds. Gijsbertsen met vreugde in een groot aantal gemeenten bijstand in het pastoraat verleend. Dat doet hij niet meer, maar hij is nog wel redactievoorzitter van Het Lichtspoor. Het is een uitdeeltijdschrift met een oplage van 30.000 stuks, dat wordt gebruikt bij ouderenpastoraat en bezoekwerk. Het kleurige magazine is inmiddels aan zijn 58e jaargang begonnen. Naast een meditatie, een verhaal en een gedicht bevat elk nummer een interview met een oudere. „Het doel is om ouderen op een laagdrempelige manier te bemoedigen.”
Hij ziet het blad ook als een vorm van pastoraat. „Pastoraat is alles”, zegt hij, om eraan toe te voegen: „Pastoraat is mijn leven.” Dan wordt hij emotioneel en vervolgt: „Ik wilde er zijn voor alle mensen, niet alleen die van mijn eigen gemeente. Er gaat zo veel mis in de menselijke verhoudingen. Mensen kunnen ijveren voor de waarheid, zelfs voor de zuivere waarheid, terwijl men het niet heeft over Christus.”
De predikant vertelt over een vrouw van een andere kerk die van een appartement van zeven hoog af wilde springen. Een familielid van haar belde hem in paniek op en vroeg of hij er direct heen kon gaan. „Toen ik bij die vrouw kwam, zei ze: „Hoe durft u hier te komen?” Ik zei haar dat ik niet alleen kwam. Ik kreeg de gelegenheid om met haar te spreken over God en wist haar van haar vreselijke plan af te houden. Ze had een dwangneurose en is daarna nog vaak bij me geweest voor een geestelijk gesprek. Het mooiste moment was toen ze bij me kwam en zei: „Ik moet niet meer maar ik mag.”
Deze gebeurtenissen staan, met andere, aan de basis van pastoraal diaconaal centrum De Herberg in Oosterbeek. Dat is bedoeld voor mensen die even beschutting zoeken in de stormen van het leven. „Ik besefte steeds meer dat veel mensen met grote psychische problemen kampten en kaartte dat aan bij de IZB. Men was het ermee eens dat er iets moest gebeuren. Uit een enquête onder predikanten kwam naar voren dat de psychische nood inderdaad groot was. Toen de Generale Diaconale Raad van de Nederlandse Hervormde Kerk het initiatief steunde, kon er doorgepakt worden. Uiteindelijk leidde dat tot de komst van De Herberg, die veel mensen opgevangen heeft en al meer dan 25 jaar bestaat.”
Persoonlijk
Ds. Gijsbertsen vindt het belangrijk om in gesprek te blijven met iedereen en verder te kijken dan de eigen groep. „Het gaat altijd om de persoonlijke verhoudingen met mensen. Als die goed zijn, kan er veel. Ik had in Gouda een collega die me vroeg waarom hij het altijd over de verzoening zou moeten hebben. Ik stelde hem voor om er eens over te beginnen. Dat was het begin van een goede relatie. We hebben samen in de classis het initiatief genomen om in alle gemeenten met een verschillende geestelijke beleving van het geloof elkaar beter te leren verstaan en elkaar te aanvaarden. Dat kwam het kerkelijk leven ten goede.”
Volgens hem is het goed als mensen in de gereformeerde gezindte meer naar buiten gericht zijn. „We moeten niet te benauwd zijn om het gesprek te voeren, met wie dan ook. Het maakt niets uit met wie je praat, als de Heere Jezus maar in het middelpunt van je denken staat.”