EDS is een bindweefselaandoening. Door deze ziekte gaat Delger lichamelijk steeds verder achteruit. Zo is rechtop zitten moeilijk, raken gewrichten los en heeft ze dagelijks pijn. Stilzitten doet Delger echter niet. Ze schuift aan bij online­borrels van de Coalitie voor Inclusie en ze is ambassadeur inclusie voor de gemeente Krimpen aan den IJssel.

In een inclusieve samenleving kunnen mensen met een beperking dezelfde dingen doen als mensen zonder beperking. Delger: „Ze zochten iemand die zijn mond open durfde te doen. Ik had net afscheid genomen als vrijwilliger in de gevangenis van Krimpen en had tijd over. In mijn enthousiasme heb ik ja gezegd, zonder dat ik wist wat het precies was.”

Als ambassadeur stelt Delger problemen aan de orde die mensen met een beperking tegenkomen. In het nieuwe gemeentehuis van Krimpen kan Delger bijvoorbeeld niet zelfstandig gebruikmaken van het invalidentoilet door de dranger die op de deur zit. Een schroefje losmaken is de oplossing, maar dat is tot op heden niet gedaan. „Bij het ontwerp van de architect moet er al worden nagedacht over de effectiviteit van de voorzieningen.”

Delger weet de burgemeester en de wethouders te vinden. Zo ging ze meerdere keren met hen op pad, allemaal in een rolstoel. Om hen zelf te laten ervaren waar de problemen zitten. Omgekeerd doen de wethouders een beroep op Delger. „In Krimpen hebben we sinds kort een vaccinatielocatie. Ik ben gebeld om met een visueel beperkt persoon de locatie te verkennen. Zo gaat de samenwerking twee kanten op.”

Er zijn nog genoeg problemen waar iemand met een beperking hinder van ondervindt. Delger signaleert en herhaalt haar boodschap telkens weer. „Het zit in Nederland te weinig tussen de oren van mensen dat iedereen wil meedoen in de samenleving.”