Column (Mariska Dijkstra): Winkelwedstrijd
Klaar voor de start… AF! Ik heb een afspraak bij de sportwinkel bij ons om de hoek. Tien minuten krijg ik. Het is dat de vriendelijke verkoper bij de deur geen startpistool afvuurt, maar het bezoek voelt als een wedstrijd.
Het begon eigenlijk al ruim voor mijn bezoek. Op het verlanglijstje van mijn vader stond iets wat me aansprak: een fietsbroek. Ik vind het leuk dat hij op zijn oude dag nog sportief bezig is. Dus dat stimuleer ik graag. Maar hoe koop je tegenwoordig een cadeau dat je toch even wilt zien en voelen?
Op loopafstand van ons huis zit een grote speciaalzaak waar ze zulke dingen ook verkopen. Dat leek me toch wel de beste weg.
”Tien minuten”, klikte ik –online– aan onder het kopje ”Winkelen op afspraak”. En achter de vraag wat ik wilde kopen, tikte ik braaf mijn cadeauwens in.
Twee dagen had ik om te bedenken hoe ik die tien minuten optimaal zou kunnen benutten. De dag vóór de aankoop merkte ik dat ik ongemerkt zat te bedenken wat je allemaal in 600 seconden kunt doen: de vaatwasser uitruimen (als je een beetje doorgaat), een was ophangen (net aan), een half ommetje lopen. Bij dit soort zaken lijken tien minuten toch heel wat. Maar soms glijdt de tijd ook zo voorbij. Bij het checken van mailtjes bijvoorbeeld. (Huh, zit ik nu alweer een halfuur achter m’n laptop?) Of bij het bekijken van mijn tijdlijn op Facebook (Oei, ik moet nu toch echt eten gaan koken).
Focussen dus, was mijn conclusie. Gewoon gericht naar de plek lopen waar ik moet zijn. Het kijken bij alle andere spullen, komt later wel weer een keer.
Vijf minuten te vroeg kom ik bij de winkel aan. Ik loop eerst maar een rondje, want er staan nog anderen voor me. Bijna verlies ik de moed als ik een man met een mandje door de winkel zie rennen.
Maar exact om 17.00 uur staat er een jongen bij de ingang van de winkel die mijn naam noemt en weet waarnaar ik op zoek ben. „Een fietsbroek, toch?” Hij loodst mij zó naar de juiste plek en legt in alle rust uit wat het verschil is tussen de soorten die ze hebben. En voor ik het weet, ligt er eentje in de juiste maat in mijn mandje.
Zes minuten, concludeer ik bij de kassa. Gewonnen.
Ik kocht niet eerder zo snel een cadeau. Nu maar hopen dat het in de smaak valt en ik niet alsnog terug moet. Want ruilen in tien minuten, dat is vast weer een ander verhaal.
