„Iedereen moet in Nederland zichzelf kunnen zijn”, luidde de stelling waarover PvdA-lijsttrekker Lilianne Ploumen dinsdagavond, in het slotdebat van de NOS, graag de degens kruiste met CU-voorman Gert-Jan Segers. Een makkie voor hem? Je zou zeggen van wel.

„Ik ben blij met deze stelling”, trapte de CU-lijsttrekker af. „U raakt daarmee mijn politieke dna: de bescherming van kwetsbare minderheden.”

Segers verwees naar een recente ontmoeting met rabbijn Jacobs. „Mijn hart breekt als ik hoor dat jonge Joodse mensen zeggen: mijn toekomst ligt niet in Nederland. En als er twee homo’s hand in hand door Arnhem lopen en die worden in elkaar geslagen, dan breekt op een zelfde manier mijn hart. Als dat gebeurt, staat ons aller vrijheid op het spel. Voor het recht van al deze mensen, ook voor dat van de schrijfster Lale Gül, om zichzelf te kunnen zijn, wil ik opkomen. Niet ondanks mijn geloof, maar dankzij mijn geloof.”

Maar dat was niet de kant die Ploumen op wilde. „Wat mij het afgelopen jaar pijnlijk getroffen heeft, is dat er in Nederland scholen zijn, waar men zegt: je mag wel homo zijn, maar je mag hier niet homo doen. Dat zei bijvoorbeeld een directeur van een school in Zeeland. Die opvatting wordt beschermd door de vrijheid van onderwijs. Ik vind dat een verkeerde interpretatie van artikel 23 van de Grondwet. Elk kind in Nederland heeft het recht te kunnen zijn wie hij is.”

Segers verdedigde zich keer op keer door te zeggen dat ook hij meevoelt met homo’s die zich in christelijke kring sociaal onveilig voelen en dat hij naast zulke jonge homo’s wil staan. „Iedereen mag zijn wie hij is. Ik geloof dat God ons allemaal heeft geschapen en dat Hij ons allemaal als unieke wezens op deze wereld heeft gezet. Die vrijheid en diversiteit zal ik altijd verdedigen.”

Aanval

Bovendien koos de CU-leider soms de aanval: „U wilt samen met mevrouw Kaag, zei u, ten strijde trekken tegen wat u noemt een christelijke wind. In uw programma lees ik dat u het toch wel heel bekrompen vindt om mensen op te sluiten in hun religie. Waar is dan eigenlijk úw tolerantie? Het klinkt allemaal zo bitter bij u.”

Maar hij overtuigde Ploumen niet. „Ik begrijp werkelijk niet hoe u kunt zeggen: ik sta naast zo’n jonge homo, terwijl het tegelijkertijd úw geestverwanten zijn die lesgeven op dit soort scholen. Als religie betekent dat je mensen tot in het diepst van hun leven treft en pijn doet door te zeggen: jij mag hier niet op deze school zijn, dan is dat geen tolerantie.”

Volgens Ploumen predikt Segers wel verdraagzaamheid, maar is zijn opstelling in de Tweede Kamer anders. „Als ik opkom voor vrouwen die naar een abortuskliniek gaan en die daar door een haag van intimiderende demonstranten moeten die hen naroepen: je bent een moordenaar, dan vind ik u niet aan mijn zijde.”

Keihard

En wat zij de CU-voorman ook verwijt: „Als je naast iemand wilt staan, moet je ook de opvattingen van je geestverwanten ter discussie durven stellen. Dan moet je daar keihard afstand van nemen.”

Segers probeerde het nog één keer: „Ik denk inderdaad anders over de beschermwaardigheid van het leven. Maar als het gaat om de vraag: mag iedereen in Nederland zichzelf zijn?, luidt mijn antwoord hartgrondig ja.

En als het gaat om het opkomen voor homo’s, moet u mij bekritiseren om wat ik vind en niet om wat u denkt dat ik vind.”