Arme Argentijnen verkopen alles
De Argentijnen hebben de afgelopen maanden leren leven met de chaos die de onophoudelijke economische neergang en de politieke instabiliteit met zich meebrengen, maar het nieuws van de voorbije dagen deed toch velen zich in de ogen wrijven. De toenemende armoede drijft mensen tot wanhoopsacties die tot voor kort niemand voor mogelijk had gehouden.
Vorige week maakte de eigenaar van een pruikenfabriek in de stad Rosario tijdens een radio-interview bekend dat de devaluatie van de peso de import van kunsthaar voor hem onbetaalbaar had gemaakt. Hij kondigde aan dat hij voortaan in eigen land echt haar zou kopen om daarmee pruiken te vervaardigen.
De reactie was enorm. In twee dagen tijd daagden 400 mensen op voor de deuren van de onderneming om hun haar aan te bieden. Er waren hele gezinnen bij die tot 30 kilometer hadden afgelegd. „Sommigen hadden zich zelf al gekortwiekt, anderen vroegen ons ter plaatse de schaar in hun haardos te zetten”, zegt Ana Dúran, mede-eigenaar van de zaak. De ondernemers hadden laten weten 300 peso (ongeveer 110 euro) te betalen voor een kilo haar. Maar een gemiddeld hoofd levert niet meer dan 30 gram op - de meeste bezoekers kregen dan ook niet meer dan 10 tot 15 peso (drie tot vijf euro). „We hebben meteen genoeg haar voor het hele jaar”, zegt Dúran. „We hebben ook voor haar van slechte kwaliteit betaald dat we waarschijnlijk zullen wegwerpen. De meeste mensen die zich aanboden waren gewoon radeloos. Ze vertelden dat ze geen geld hadden om eten te kopen.”
De Argentijnse recessie is nu al bijna vier jaar aan de gang. Volgens de officiële cijfers leeft nu zowat 44 procent van de 37 miljoen Argentijnen in armoede. Bijna een kwart van de actieve bevolking zit zonder werk. In december leidden de toespitsing van die noodtoestand en het kennelijke onvermogen van de regering om daar wat aan te veranderen in heel het land tot plunderingen. Intussen heeft de devaluatie van de peso die in januari begon de prijzen opgedreven en de lonen en uitkeringen verder doen dalen.
Werklozen doen alles om hun magere uitkering aan te vullen. In de tot 600 meter lange wachtrijen die zich voor de banken vormen, nemen ze de plaats in van landgenoten die meer geld en minder tijd hebben. De prijs voor die dienstverlening varieert van 15 tot 100 peso - afhankelijk van de plaats in de rij en de fluctuaties op de financiële markt. Bij een rondvraag bleek onlangs 13 procent van de mensen in een lange rij voor iemand anders de beurt af te wachten.
Een man die helemaal vooraan staat aan te schuiven bij de Banco Nación zegt dat hij de hele voorgaande nacht op zijn post was. Zijn opdrachtgeefster heeft hem al gedeeltelijk betaald. De professionele aanschuiver zegt dat hij 22 jaar lang voor Aerolíneas Argentinas werkte, maar twee jaar geleden werd ontslagen omdat de zaken te slecht begonnen te gaan. Sindsdien verdient de 40-jarige man met drie kinderen alleen geld met klusjes. Nadat zijn werk voor de bank erop zit, gaat hij bloed geven - dat levert nog eens 15 peso op.
De Argentijnse televisie toonde vorige week ook beelden van een 400-tal mensen in de buurt van Rosario die op een gekantelde veewagen waren toegesneld. Terwijl de chauffeur naar het ziekenhuis werd afgevoerd en de politie de plaats van het ongeval afzette, werden de 22 runderen in de truck in een mum van tijd gekeeld en in draagbare hompen versneden. Na een aanvankelijke aarzeling achtte de politie het verstandig de omstanders hun gang te laten gaan. „Mijn man heeft geen werk, maar we hebben wel zes kinderen”, legde een vrouw in met bloed doordrenkte kleren uit aan de televisieploeg die het tafereel vastlegde.
Ook de angst voor plunderingen is nog niet gaan liggen. Honderden inwoners van Deán Funes, een kleine stad in de provincie Córdoba, verzamelden zich woensdag voor een supermarkt en een aanpalend winkelcentrum in de stad om levensmiddelen te eisen. De winkels sloten meteen hun deuren, maar ondanks de aanwezigheid van verscheidene bewakers lieten de eigenaars toch zakken met voedsel uitdelen om de menigte tot bedaren te brengen.