Dinsdagmiddag, 12.45 uur. De dagelijkse middagpauzeviering begint. Op een rood en paars tapijt staan zo’n twaalf losse stoelen, verloren in de ruimte. In een hoek bevindt zich een beeldje van de moeder met het Kind. Links staat een pijporgeltje van Verschueren, rechts een oude piano.

Achter de liturgische tafel staat Henk Korff, de voorganger van vandaag. Straatpastor Bart van Empel zou komen om de dienst te leiden, maar hij laat verstek gaan, zonder enig bericht.

Er zijn vier bezoekers, plus nog twee jeugdige vrijwilligers. Korff bidt een kort gebed, gericht aan de Schepper God, Hij Die het licht heeft geschapen, en aan Jezus, Zijn Zoon. „In Zijn naam bidden wij. Kom tot ons, in Jezus’ naam.”

Psalm 51

Het draait vanmiddag vooral om Psalm 51. Omdat er niet gezongen mag worden, leest iedere bezoeker om de beurt een couplet voor: „Ontferm U o God, hoor mijn klacht, ik roep tot U, vergeef, vergeef mijn zonde.” Tot en met het laatste vers: „Jeruzalem, ik zie een nieuw geslacht, opnieuw het feest van Uw bevrijding vieren.” En met al deze woorden, zegt Korff, „brengen wij onze zonden tot God. Jezus is ons leven.”

Korff leest Johannes 15, over de Wijnstok en de ranken, en zegt daarna: „Laten we deze woorden nu in stilte overdenken.” Een kort gebed, gericht tot „de Eeuwige, de Almachtige, de Alomtegenwoordige Wijngaardenier” besluit de dienst. „Mogen wij dit getuigenis nu verder uitdragen. Wij schieten er in tekort. Mag ons geloof in U groeien.”

De kaarsen gaan uit. „Jezus is het Licht van de wereld, daarom mag dit nu uit.”

Regina uit Paramaribo was een van de bezoekers. Wat kwam ze vanmiddag doen? „Ik wil hier kracht uit putten. Ik heb geestelijk voedsel nodig en dat kan ik mezelf niet geven. Voedsel uit Psalm 51. Dat geeft God.” Ze kijkt nog hoger dan het plafond en zegt dan: „God is het Licht. Zien kan ik Hem niet, ik kan wel in Hem geloven.”

Gerenoveerd

Het interkerkelijk stiltecentrum in Hoog Catharijne is de afgelopen maanden gerenoveerd. De ruimte is multifunctioneler en beter zichtbaar gemaakt voor voorbijgangers.

In de ontmoetingsruimte hangen volgeschreven briefjes aan een prikbord. Op een geel briefje staat: „Stilte is de ruimte die gekleurd wordt door de aanwezigheid van de Ander.”

Aan een tafeltje zit Ilona Welleman, de gastvrouw voor vandaag. Waarom is het goed om eens stil te zijn? „Er is zoveel geluid om ons heen, zoveel drukte en entertainment, terwijl het ook weleens nodig is om te verstillen, om tot onszelf in te keren. Het is belangrijk om eens naar jezelf te kijken. Hier kan dat.”

Dit is een interkerkelijk stiltecentrum. Hoe religieus is deze plek? „Veel mensen zijn in deze tijd onzeker en extra kwetsbaar. We willen bij de Bron komen, en onze Bron is God. Hij geeft ons het leven. Daarom willen we hier stil zijn voor Hem, om te zoeken naar Zijn leiding in ons leven. Dan zijn we goed bezig.”