Een overvloed aan vraagstukken dient zich aan als je gaat arrangeren. Moet je dezelfde toonsoort aanhouden? Hoe blijft de sfeer van het oorspronkelijke stuk behouden? Zijn alle noten van het origineel zo belangrijk dat ze zonder enige weglating moeten terugkeren in het arrangement?

Al deze vragen speelden een rol in het (jarenlange) proces waarin arrangeur Fernando Riscado Cordas zich bezighield met het transcriberen van twee pianosonates van Franz Schubert: de zonnige 13e uit 1817 en de aangrijpende 21e uit 1828, geschreven vlak voor Schuberts dood. Het resultaat is verbluffend. Schuberts schrijfwijze voor piano blijkt, in ieder geval bij deze twee sonates, uiterst geschikt voor een weergave door twee gitaren.

De vrolijke stemming van de sonate D 664 wordt op aanstekelijke wijze vertolkt door het duo Cordas & Elias. De twee gitaarvirtuozen slagen er vervolgens in het desolate en dreigende van Schuberts laatste piano sonate (D 960) bij de luisteraar te laten binnendringen. Juist door de beperking van het instrumentarium (twee tokkelsnaarinstrumenten) komt de impact van het (voor tien vingers bedoelde) pianowerk des te meer tot zijn recht. Bovendien wint de uitvoering aan kracht door de samenwerking van twee zeer gelijkgestemde musici, waarbij het lijkt alsof één gitarist gelijktijdig twee instrumenten bespeelt.

*Schubert’s Guitars – Fernando Riscado Cordas and Izhar Elias, guitar; Cobra Records (Cobra 0077); € 16,99; bestellen: cobrarecords.com *