„Dit is niet het muziekstuk zoals je grootouders dat kenden,” zegt Spencer Britten. De Chinees-Canadese tenor loopt in de film op zes inch hoge stiletto-hakken door de straten van de Canadese stad Vancouver. Vlaggen van de LHBT-beweging domineren in het straatbeeld. Britten zingt vol overgave een lied, een christelijk lied maar wel in aangepaste vorm. Want zijn doel is de rechten van hem en zijn mede-homo’s te bejubelen.

Maakte Händel vooral muziek voor de liederen die zijn vriend Charles Hennens dichtte aan de hand van Bijbelverzen; in de nieuwe versie zijn die aangepast om de inclusieve boodschap uit te dragen. „Geen tradities die vrijheden beknotten, maar een boodschap die alle mensen, alle geaardheden en alle religies gelijk zijn. Dat wil ik met dit stuk zeggen,” vertelt Joel Ivany in een interview met CNN. De film is zijn geesteskind. De Canadese predikantszoon is artistiek directeur van het “Against the Grain Theater” in Toronto. Bij de uitvoering van de nieuwe versie van The Messiah werkt hij samen met het Toronto Symphony Orchestra.

In het verfilmde oratorium vertolkt een Tunesisch-Canadese mezzosopraan, Rihab Chaieb de persoon van Jezus. Ze is gekleed als moslimvrouw en draagt een hoofddoek. Daar waar in de oorspronkelijke editie van Händel over de Heere Jezus wordt gezongen dat Hij werd veracht, zingt Chaieb in de nieuwe versie over haar moslimmoeder: „Ze was veracht, veracht en verworpen; verworpen door mensen, een vrouw van smarten.” In een toelichting zegt Chaieb: „Mijn herinterpretatie van de ‘Messias’ gaat over mijn gevoel veracht en afgewezen te zijn toen ik als iemand van de eerste generatie immigranten in Montreal leefde. Net als Jezus voelde ik me ellendig en veracht.”

In het moderne stuk treden ook vertegenwoordigers de inheemse volken uit de noordelijke streken van Canada op. Zij roepen niet Jezus of Zijn vader aan, maar een natuurgod. In de moderne Messiah klagen zwarte mensen over slavernij en discriminatie. Transgenders vertellen te hunkeren naar geluk. „Het is een geheel inclusieve film, die afrekent met elke vorm van discriminatie”, zegt Ivany.

Zowel in Canadese als in Amerikaanse kranten zijn positief in hun recensies. De in Canada gezaghebbende Globe and Mail noemde de verfilming „een gedurfde presentatie die waardering verdient.” De New York Times schrijft in een uitgebreide bespreking dat deze uitvoering „een Messiah voor de multiculturele samenleving is, geheel bevrijd van historische vooroordelen; een vrijmoedige viering van het het Canadese multiculturalisme.”

Binnen christelijke kringen in Canada en Amerika is geschokt gereageerd. „Pure godslastering”, schrijft een christelijke jongere uit de VS. „Een ernstige vervorming van de Bijbelse boodschap; gewoon spotten”, zegt John Stonestreet, president van het Colson Center for Christian Worldview.