Azerbeidzjan, Rusland, Iran, Turkmenistan en Kazachstan grenzen aan de Kaspische Zee. De wetenschappers pleiten voor een internationale taskforce die de opkomende problemen bijtijds aanpakt, onder leiding van het United Nations Environmental Programme.

De Kaspische Zee is in feite een binnenmeer, maar is met 371.000 km2 het grootste ter wereld. Het bevat zout water. Sinds de jaren negentig daalt het waterpeil jaarlijks al met een paar centimeter. Dat zal de komende decennia alleen nog maar sneller gaan, berekenden onderzoekers van de universiteiten van Gießen, Bremen en Utrecht, onder wie de Nederlandse aardwetenschapper Frank Wesselingh.

Door de toegenomen verdamping en het steeds meer uitblijven van zee-ijs in de winters zal de daling versnellen, zeggen de wetenschappers. Dat heeft onder meer gevolgen voor „het unieke ecosysteem ter plekke, met trekvogels, steuren en de alleen daar voorkomende Kaspische zeehond, die zijn puppies krijgt op het ijs.”

Het heeft eveneens gevolgen voor de miljoenen mensen die aan de zee wonen, of aan de rivieren die erin uitmonden en waarvan de loop zal veranderen, waarschuwen de onderzoekers. „Deze problemen spelen bovendien in een regio die toch al de spanningen kent. Azerbeidzjan, Rusland, Iran, Turkmenistan en Kazachstan liggen aan de Kaspische Zee, en zouden bij een lagere zeespiegel nieuwe afspraken moeten maken over visrechten en landsgrenzen.”

In het slechtste scenario, een daling van 18 meter, verliest de Kaspische Zee meer dan een derde van haar wateroppervlak.