Ds. C. Bos, christelijk gereformeerd emeritus predikant te Urk:
„De interviews op de vijf locaties in Nederland liegen er niet om. We zijn verder dan ooit verwijderd van de normen en waarden van Judeo-christelijke achtergrond die ons door de voorgeslachten zijn aangereikt.En ik vrees in verband daarmee ten zeerste dat we, door steeds meer mee te doen met de theologische rage om de Bijbel te vertalen in de zoveelste vertaling, er onbedoeld aan meewerken dat de acceleratie waarmee we als Nederlandse samenleving losraken van onze Joods-christelijke wortels (dat wil zeggen: Gods onfeilbaar Woord en wet) alleen maar wordt opgevoerd! Hoevelen van degenen die de Bijbel nog echt lezen als Gods heilig en onfeilbaar Woord hebben eigenlijk om een nieuwe bijbelvertaling gevraagd?

De Bijbel staat niet verder van ons af, maar wij staan verder bij de Bijbel vandaan. Dat is het hele punt! De taal van de Bijbel moet niet aangepast worden aan onze nog steeds geestelijk armer wordende Nederlandse taal, maar wij moeten terug naar onze wortels! Ik wil een krachtig pleidooi houden voor een blijvend gebruik van de Statenvertaling, voor het betrekkelijk kleine aantal mensen dat in onze wereld Nederlands spreekt.”

L. M. P. Scholten, gepensioneerd directeur van de Gereformeerde Bijbelstichting (GBS):
„De mini-enquête van het RD spoort op frappante wijze met de uitkomst van het onderzoek van professor Hijme Stoffels, dat vorige week ook bekend werd. Het verrast niet, maar ik ben er toch ontdaan van. Zo erg is het dus met ons volk gesteld.

Het ergste vind ik dat nog maar een op de vijf Nederlanders gelooft dat er een God is Die Zich met ieder mens persoonlijk bezighoudt. En daaronder zullen dan ook nog wel de moslims gerekend zijn. In Amerika, zo las ik ook vorige week, gelooft nog altijd vier op de vijf mensen in God. Een markant verschil.

Het heeft alles van een oordeel dat zich sinds de jaren zestig over ons volk voltrekt. Steeds meer mensen zetten de nog van huis meegekregen geloofsopvattingen overboord. Ondanks alle pogingen om het tij te keren, wijzen de onderzoeken uit dat het steeds sneller gaat. Nog maar een kwart neemt de Bijbel (wel eens) ter hand. En daarvan is het maar een minderheid die dat doet in de overtuiging dat dit het onfeilbare Woord van God is.

Hoever zal dat nog doorgaan? Wat gaat dit voor Nederland en voor onze plaats daarin betekenen? Geve de Heere degenen die bidden geleerd hebben de rechte gestalte om nu deze ontzaglijke nood bij Hem te brengen.”

Ds. A. Schot, predikant van de gereformeerde gemeente te Nunspeet:
„Een teken des tijds! Daaraan moest ik denken bij het lezen van de luchtige antwoorden van de meeste voorbijgangers op de gestelde vragen. De laatste maanden heb ik gesproken over de geschiedenis van Noach. Christus zegt in het Nieuwe Testament: „En gelijk de dagen van Noach waren, alzo zal ook zijn de toekomst van den Zoon des mensen. Want gelijk zij waren in de dagen voor den zondvloed, etende en drinkende, trouwende en ten huwelijk uitgevende, tot den dag toe, in welken Noach in de ark ging; En bekenden het niet, totdat de zondvloed kwam, en hen allen wegnam; alzo zal ook zijn de toekomst van de Zoon des mensen.”

Eten, drinken en trouwen heeft alleen betrekking op deze tijd. Voor Gods Woord was er geen plaats meer. Zo was het toen. Zo is het helaas ook nu bij velen. In die dagen mocht Noach door het geloof de ark toebereiden tot behoudenis van zijn huisgezin. Ook hij at, dronk en trouwde. Voor hem stond echter alles in eeuwigheidslicht. Hij was „als niets hebbende, en nochtans alles bezittende.” Dat is de grootste persoonlijke les die we uit het droevig verval kunnen trekken.

Daarnaast moge bewogenheid met deze naaste ons hart vervullen. Immers: „Als er geen profetie is, wordt het volk ontbloot.” Ontbloot van Gods genade, zegen en bescherming. Wie van ons zou kunnen zeggen aan die gevolgen niet mede schuldig te zijn? Men kon Noach niet verwijten dat hij niet gewaarschuwd had.”

Ds. W. van Vlastuin, predikant van de hersteld hervormde gemeente te Katwijk aan Zee:
„We hebben vernomen wat de man op de straat denkt van de Bijbel in het algemeen en van de NBV in het bijzonder. Het beeld dat we hieruit hebben gekregen, is niet nieuw. Het bevestigt wat we eigenlijk wel weten. Dat wil niet zeggen dat het niet aangrijpend is. Integendeel. Ontzetting vervult ons als het tot ons doordringt dat zo veel mensen niet weten van God, van de eeuwigheid, van de ziel en van de Heere Jezus Christus. Degenen die dan nog wat vertrouwd zijn met het begrip ”Bijbel” komen niet verder dan „God is liefde”, of: „Je moet goed leven.”

Wat me ook treft, is een soort algemeen religieus besef dat helemaal losstaat van God en van de manier waarop Hij Zich openbaart. Hoe groot is de geestelijke nood van ons land en van ons volk! Wanneer ik deze dingen voor ogen zie, voel ik een soort van warme en innerlijke bewogenheid door me heengloeien om al deze mensen met de boodschap van Gods Woord te bereiken.

De tweede opmerking die ik naar aanleiding van de straatinterviews kwijt wil, is dat wij van binnen net zo goddeloos zijn als de mensen die het openlijk uitdragen dat zij absoluut geen interesse voor God en Zijn dienst hebben. Wij zijn ellendige en geesteloze schepselen. Hoezeer hebben wij de Heilige Geest nodig om op een geestelijke wijze aan God en onze eigen ziel te denken! Hoe groot is het wonder van Gods genade wanneer de Heere ons een en al is en we ons al de dag in die God mogen verheugen en verblijden.

De derde overweging: Het is een grote zegen als we in een traditie staan waarin we vertrouwd zijn met het Woord van God, de prediking van het Woord en het dagelijkse onderzoek van Gods Woord aan de huistafel. Laten we zuinig zijn op deze gebruiken. Ze komen steeds meer onder druk te staan. Het zijn wel de instrumenten waarmee God Zijn grote daden doet! Het zijn de kanalen waardoor Hij de stromen van Zijn heil laat stromen.”

Ds. B. J. van Vreeswijk, predikant van de hervormde gemeente te Veenendaal:
„Velen binnen de kerken raakt de verschijning van een nieuwe bijbelvertaling. Een rondgang over marktpleinen en door winkelcentra geeft een heel ander beeld. Velen raakt het bestaan van de Bijbel zelf niet of niet meer. Steekproeven geven gemakkelijk een vertekende indruk.

Toch laten de gepubliceerde reacties in steden en stadse gebieden in de krant mij niet los. „En de akker is de wereld”, mompel je, denkend aan een woord van Jezus. Hoe slaan we de brug in onze van de Bijbel vervreemde cultuur? Moeten we als kerken niet oppassen de plank mis te slaan in het ontketenen van een strijd om vertalingen van de Bijbel? En dat niet alleen omdat de man en vrouw op straat in grote meerderheid aan de Bijbel zelf geen boodschap lijkt te hebben. Is over een aantal jaren soms niet die (jonge) man of vrouw het gemeentelid nu van ons?

Daarmee is een onkritische houding ten aanzien van vertaalprincipes en verwoordingen niet bepleit of verdedigd. Het gaat om het Woord van God. Het vraagt diepe eerbied voor Hem, Die het ons geschonken heeft.

Toch maakt de bewogenheid met de grote menigte buiten de kerkmuren en de opgroeiende generatie binnen de gemeente mij voorzichtig en mild. Zou de Heere, Die aan een woord genoeg heeft, niet verschillende vertalingen kunnen gebruiken?”