Buitenlandse Zaken: Eerste vlucht Dubai-Tel Aviv concrete stap naar normalisering
Het vredesverdrag tussen Israël en de Emiraten mag dan strategisch vooral om Iran draaien, concrete gevolgen zijn er ook. De eerste commerciële vlucht vanuit Dubai landde donderdag in Tel Aviv.
Het blijft een merkwaardig gezicht. Op de website van Flydubai prijken vluchtschema’s en tarieven voor een retourtje Dubai-Tel Aviv. Tot voor kort was het nog ondenkbaar dat de naam Israël op welke manier dan ook in zakelijke uitingen van de Verenigde Arabische Emiraten verscheen. De Joodse staat was de officiële vijand, ondanks de relatief gematigde houding die het bewind in de Golfstaat al jaren aanneemt.
Een testje leert dat een vlucht van Dubai naar Tel Aviv ook daadwerkelijk kan worden geboekt. Voor omgerekend nog geen 200 euro voert Flydubai de trip uit. Het is wel dringen, want voor de vlucht van volgende week donderdag is voor dat tarief nog maar één stoel beschikbaar, waarschuwt de website. Kennelijk is de nieuwe bestemming vooralsnog een gat in de markt. En dat zegt wel iets, in deze tijd van reisbeperkingen.
Het laat ook zien dat vredesakkoorden en normalisering van diplomatieke betrekkingen niet alleen hogere strategische belangen dienen. Natuurlijk is het de leiders van Israël en de Verenigde Arabische Emiraten in de eerste plaats te doen om de krachten tegen aartsrivaal Iran te bundelen. Datzelfde geldt voor de soortgelijke deal die Jeruzalem onlangs met Bahrein sloot. En in dat licht moet ook de recente toenadering tussen de Joodse staat en Saudi-Arabië worden bezien.
Dergelijke overeenkomsten brengen echter ook allerlei gunstige neveneffecten met zich mee. Zoals het openstellen van elkaars grenzen. Zowel voor bedrijven die in de rij staan om nieuwe regionale markten aan te boren, als voor toeristen die niet kunnen wachten om bestemmingen die voorheen taboe waren te ontdekken.
Dat laatste zal in eigen land in eerste instantie nog wel de nodige wenkbrauwen doen fronsen. Want niet iedereen in de Emiraten zal het je direct in dank afnemen als je een bezoek aan de Joodse staat hebt gebracht. In Bahrein klemt dat des te meer, want daar bestaat nog altijd een behoorlijke interne oppositie tegen het vredesakkoord met Israël. Andersom zullen de Israëlische veiligheidsdiensten op de luchthaven wel een paar extra vragen stellen als ze een Arabisch stempel in het paspoort van een landgenoot aantreffen.
Toch is elkaar beter leren kennen de enige manier om de betrekkingen daadwerkelijk te normaliseren. Want staatshoofden en regeringsleiders kunnen op hoog niveau afspreken wat ze willen, de échte toenadering heeft op het grondvlak plaats.
En juist dat grondvlak heeft in de Arabische wereld al decennialang onder uiterst negatieve beeldvorming te lijden. Variërend van het weglaten van Israël op landkaarten in schoolboekjes, tot regelrechte demonisering van het Joodse volk. Die indruk zal een vredesakkoord ook niet van de ene op de andere dag wegnemen.
Tegelijkertijd is ook die beeldvorming gelukkig soms heel relatief. Zoals die keer dat ik door het binnenland van Syrië reed en gastvrij door een stel bedoeïenen werd ontvangen. Ze vergaten echter voor binnenkomst van de westerse bezoeker hun televisie uit te zetten. Via een satellietschotel zat de hele familie prinsheerlijk naar een Israëlisch tv-programma te kijken.
