Column (Wim van Egdom): Dat gruwelijke geluid
Er zijn in ieder geval twee geluiden die ik verafschuw. Dat is in de eerste plaats het hoge, fluitende geluid van de tandartsboor. Op de tandarts na zal trouwens niemand van dat geluid genieten, denk ik.
Het tweede geluid waar ik van griezel is dat van de bladblazer. De onderhouder van het parkeerterrein achter mijn appartement heeft namelijk de gewoonte om tot diep in de winter wekenlang achter elkaar op zaterdag de blaadjes die van de paar miezerige boompjes zijn gevallen weg te blazen. Deed hij dat op een nette tijd, ik zou gezwegen hebben. Maar nee, zo rond halfacht begint het en het eindigt tegen het eind van de ochtend. En aangezien ik zaterdags graag wat mag uitslapen, denk ik niet echt positief over deze man.
De eerste geluiden verwerk ik meestal nog in m’n droom. Niks aan de hand dus. Maar naarmate hij dichterbij komt, is het niet meer te ontkennen: daar is de bladblazer en daar gaat m’n uitslaapochtend.
Inmiddels weet ik via m’n buurman dat de bladblazer gepensioneerd is, in een flat aan de andere kant van het parkeerterrein woont en het allemaal belangeloos doet. Iemand die ongetwijfeld al tientallen jaren gewend is om vroeg op te staan en de dag nuttig te besteden. En waarom zou je dan niet eerst lekker gaan bladblazen?
Het ergste vind ik de worsteling met het geluid. Het is er, het is weg. Je slaapt weer in, maar dan is het er weer. Het zwelt aan en is weer weg. Ik ga weer lekker liggen in de ijdele hoop dat het weg blijft. Druk uiteindelijk het kussen op m’n hoofd, hoor het weer en besluit ten langen leste me maar gewonnen te geven en op te staan.
Nu las ik juist deze week dat in Duitsland het gebruik van bladblazers door hoveniers bij gemeenten wordt afgeraden. Omdat de apparaten slecht zijn voor de natuur. Want bomen hebben de gevallen bladeren juist nodig als voedsel. Bladblazers zijn daarbij niet alleen slecht voor de bomen maar door hun uitstoot van schadelijke stoffen ook nog eens gruwelijk slecht voor het milieu. Eindelijk heb ik een argument om tijdens de jaarlijkse bewonersvergadering van ons appartementencomplex de bladblazersellende aan de kaak te stellen. Want wij willen toch niet meewerken aan die afschuwelijke milieuvervuiling?
Tot ik m’n voornemen deel met een vriend. Die kijkt me aan en vertelt heel onderkoeld dat hij net een bladblazer heeft gekocht met een accu. Geen uitstoot en dus onschadelijk voor het milieu.
Ik kijk hem verbijsterd aan. Weg plan.