Vlaamse feestdag moet vrolijker
De Vlaamse nationale feestdag op 11 juli moet af van het traditionele, oubollige imago van academische zittingen en parades met veel vaandelgezwaai.
Zeker nu dit jaar de 700e herdenking van de Guldensporenslag plaatsheeft, wil Vlaanderen zich als moderne, open en tolerante regio tonen. Nederlanders mogen daarom ook meedoen aan de Vlaamse feestdag.
Op 11 juli 1302 versloegen arme boeren en Brugse lakenwevers de Franse troepen op het slagveld Groeninghe, in West-Vlaanderen. Daarbij geholpen door de geharnaste ridder Robrecht de Bethune, in de mythe later omgedoopt tot Leeuw van Vlaanderen. Elk jaar vierden sindsdien vooral Vlaamse nationalisten op 11 juli hun eigen feestdag. Met luid gezang van het soms bloeddorstige eigen volkslied De Vlaemsche Leeuw.
De paars-groene regioregering wil af van dat dorre, nationalistische imago, zeker nu het dit jaar 700 jaar geleden is dat de Guldensporenslag plaatshad. Regionaal cultuurminister Anciaux stelt een breed, vrolijk en vooral spontaan volksfeest voor, dat in vier grensgemeenten open moet staan voor de Franse, Waalse en ook Nederlandse buren.
In twee grensgemeenten met Nederland, Voeren en Essen, komen grote grensoverschrijdende feesttafels te staan. Daarvoor krijgen Nederlandse grensbewoners een uitnodiging om aan te schuiven. Verder moeten de volksfeesten, waarvoor straat- en buurtcomités financiële ondersteuning krijgen, „de hoge zuurtegraad in de samenleving tegengaan”, aldus Anciaux, lid van de nieuwe Vlaamsgezinde links-liberale partij Spirit.
„Veel te lang kreeg de buitenwereld van Vlaanderen een eng en nationalistisch beeld”, zegt de bewindsman. „Hoewel er sprake is van een zeker ongenoegen en verzuring, kan Vlaanderen ook welvarend, open en tolerant zijn. Dat moeten we onderstrepen. En dat op onze geheel eigen vrolijke wijze doen.”
Anciaux weet wel dat van de zijde van het extreem rechtse Vlaams Blok kritiek zal komen op zijn initiatief, dat hij dinsdag officieel presenteerde. „Maar we moeten ons idee doorzetten. Anders neem je toch weer een stukje Blok-romantiek mee en dan krijgen zij hun zin. Dat is niet onze bedoeling.” In die zin drong Anciaux eerder ook al aan op een nieuw, minder bloeddorstig Vlaams volkslied.